.ΑΝ…ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή»
είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του π. Χαράλαμπου Λίβυου Παπαδόπουλου το οποίο κυκλοφορεί από εχθές 21 Νοεμβρίου στα βιβλιοπωλεία.
είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του π. Χαράλαμπου Λίβυου Παπαδόπουλου το οποίο κυκλοφορεί από εχθές 21 Νοεμβρίου στα βιβλιοπωλεία..
Το εν λόγω έργο αποτελεί, όπως ο ίδιος αναφέρει, το τρίτο μέρος της τριλογίας που συγκροτείται από τα δυο αμέσως προηγούμενα έργα του με τίτλο «ΖΗΣΕ» & «ΓΙΝΕ».
.
Δυο προστακτικές, δυο προτροπές που καταλήγουν σε ένα κρίσιμο υποθετικό ερώτημα· ένα δύσκολο «ΑΝ» που απαιτεί γενναιότητα, ειλικρίνεια, έμπονη εσωτερική καταβύθιση, έντιμες παραδοχές, λαγαρή ματιά για να απαντηθεί..
.
«Ζήσαμε» όπως ποθήσαμε
.
«Γίναμε» αυτό που μπορούσαμε και ήμασταν προορισμένοι να γίνουμε
.
Εξαντλήσαμε το δυναμικό μας
.
Αξιοποιήσαμε τα δώρα, τις δωρεές και τα «τάλαντα» που μας δόθηκαν
.
Καταφέραμε ν’ αγαπήσουμε αληθινά και δυνατά· να συνδεθούμε αυθεντικά, απροϋπόθετα, ανυπόκριτα με τον εαυτό μας, τον Θεό, με τον “άλλον”
.
Είμαστε ευγνώμονες για τα δώρα και τις ευλογίες της ζωής ή εγκλωβισμένοι στη φυλακή του ναρκισσισμού μας και πνιγμένοι μέσα στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων, απωθημένων, αυτονόητων επιβιώνουμε δυσφορικά
.
Στο βαθμό που καταφέρνει κάνεις συνειδητά να είναι παρών στη ζωή του· να βιώνει την ύπαρξη στην ολότητά της – φως και σκοτεινιά, συννεφιά και ξαστεριά μαζί· να ανακαλύπτει κάθε πρωί έναν λόγο να επαναπροσδιορίζει και να ξεπερνά τον χθεσινό εαυτό του· να λέει Δόξα τω Θεώ που “εφημερεύουν τα μάτια του” για ακόμη μια ημέρα, όπως θα έλεγε και η σπουδαία Κική Δημουλά· να τολμάει να αρθρώνει το ‘θέλω’ του απέναντι στα καθηλωτικά κι αγκυλωτικά ‘πρέπει’ του κόσμου· να αποζητά το αυθεντικό πρόσωπο του απεκδυόμενος μάσκες, ρόλους, προσωπεία· να αντιμετωπίζει τα τραύματά του ως εφαλτήριο ενός δυνάμει θαύματος, ως έναυσμα συμφιλίωσης, αυτοαποδοχής, ανανοηματοδότησης· να επιμένει, μες την ασχήμια και την Κόλαση να διακρίνει την ομορφιά και τον κρυμμένο Παράδεισο….
τότε…ίσως τότε … να μπορεί, την ώρα της αποτίμησης και του απολογισμού, να ψελλίσει με ανακούφιση:.
ΔΕΝ θα άλλαζα τίποτα… «ΑΝ ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή…»
.
Παραταύτα, το ταξίδι τούτο, το πολύ προσωπικό, εσωτερικό, αυτογνωστικό είναι επίπονο, ανηφορικό…
.
Θέλει απόφαση, επιμονή, υπομονή, άσκηση κι αντοχή στην αλήθεια μα και τον πόνο…τον ιαματικό, μεταμορφωτικό εν τέλει πόνο…
.
Γι’ αυτό κι ο ίδιος ο π. Λίβυος, έχοντας βαθειά γνώση της ανθρώπινης ελλειμματικότητας κι αντιφατικότητας, προτρέπει να μην εγκαταλείπουμε παρά τις όποιες δυσκολίες και στενωπούς.
.
Ο ίδιος άλλωστε τονίζει εμφατικά ότι τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος δεν κάνει αυτό που θέλει αλλά αυτό που ψυχικά ΑΝΤΕΧΕΙ.. Μεγάλη αλήθεια! Ίσως και παρηγοριά...
Αποτόλμησα μια προσωπική – προ αναγνώσεως – προσέγγιση του νέου βιβλίου του π. Λιβύου με τίτλο «ΑΝ…ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή» ορμώμενη μονάχα από την προσωπική αίσθηση, κατανόηση και περιπλάνηση στο πνευματικό σύμπαν του π. Λιβύου…εκεί όπου συχνάκις σκοντάφτω σε ‘κακοτράχαλες’, άβολες αλήθειες μα πάντα σηκώνομαι πιο συνειδητοποιημένη, πιο αποφασισμένη, πιο ανοιχτή στην πρόκληση της εκ νέου αυτοανακάλυψης, στο άγνωρο, στο «αλλιώς» της ύπαρξης..
.
Καλοτάξιδο π. Λίβυε!
.
Συνεχίστε 
,
Θεόκλη Κοτσιφάκη
