Ο αριθμός των γυναικών θυμάτων, από συντρόφους τους (πρώην ή νυν), ή μέλη της οικογένειας τους, δεν έχει τέλος.
Αυτό προκύπτει από στοιχεία που συγκέντρωσε η πλατφόρμα European Data Journalism Network (EDJNet) με τη συμμετοχή 15 ευρωπαϊκών οργανώσεων. Μόνο στην Ελλάδα μέσα σε 4 μήνες το 2024 είχαμε 5 Γυναικοκτονιες!!!
Από τις διεθνείς συμφωνίες, όπως η σύμβαση της Κωνσταντινούπολη για τη προστασία των γυναικών οι χώρες είναι υποχρεωμένες να αναφέρονται στη “γυναικοκτονια” ειδικά οι χώρες που έχουν υπογράψει τη σύμβαση.
Η έννοια της Γυναικοκτονιας, αναφέρετε στη δολοφονία γυναικών από άνδρες, επειδή είναι γυναίκες. Σε μια κοινωνία όπου οι δομές εξουσίας και οι σχέσεις, κυριαρχούνται από αντρικές αξίες. Οι γυναίκες δολοφονούνται όχι για αυτό που κάνουν αλλά για αυτό που θεωρούνται ότι είναι και λόγω της ιεραρχίας, ζώντας σε ένα σύστημα που κυριαρχείται από άνδρες.
Η δολοφονία είναι το αποκορύφωμα της κοινωνικής ανισότητας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων δε γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ δολοφονίας και γυναικοκτονίας. Η γυναικοκτονία είναι ένα συλλογικό έγκλημα, ένα μαζικό έγκλημα, ένα κρατικό έγκλημα, ένα έγκλημα με γενοκτονικές τάσεις. Στην Ελλάδα ωστόσο δεν έχει καθιερωθεί ο όρος “γυναικοκτονία”.
Η εμφυλη βία είναι κοινωνικό πρόβλημα κι όχι ατομικό και επομένως η ευθύνη για την αναφορά δε μπορεί να συνεχίσει να βαρύνει το θύμα. Η βία κατά των γυναικών δεν είναι προσωπικό πρόβλημα, είναι πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Η ενδοοικογενειακη βία δεν είναι φυσική καταστροφή, αλλά συνέπεια μιας αποτυχημένης πολιτικής. Η εκτέλεση μιας γυναίκας δεν είναι ποτέ μία αυθόρμητη πράξη, είναι προετοιμασμενη. Κι αν η γυναίκα θελήσει να σπάσει το κολασμένο κλιμακούμενο κύκλο βίας, που βιώνει, τη δολοφονούν.
Όσο αντέχει τη κατάσταση ο επιτιθέμενος δε θα αναλάβει δράση. Η γυναικοκτονία είναι πάνω από όλα ένα έγκλημα… ένα έγκλημα ιδιοκτησίας. Από την άλλη το κράτος έχει θεσπίσει τέτοιους νόμους και μέτρα, όταν πρόκειται για βία κατά των γυναικών, που εξαιρεί την γυναίκα από τη προστασία και την ασφάλεια που οφείλει απέναντι σε όλους τους πολίτες, δίνοντας έτσι το ελεύθερο σε κάθε κακοποιητή να συνεχίζει ανενόχλητος τη κακοποίηση της όποιας μορφής. Μπορεί να έχουν προηγηθεί ποινές – χάδι για το δράστη με πιθανή αναστολή, όταν και αν εκδικαστούν, που οδηγούν στην ουσιαστική του απαλλαγή και εντέλει στο να φτάσει μέχρι τη ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Καλούμε τον Υπουργό Δικαιοσύνης να δεχτεί να συνομιλήσει με τις γυναικείες οργανώσεις να εισακούσει τις προτάσεις τους και την εμπειρογνωμοσύνη που προσφέρουν, μέσω της έμφυλης προσέγγισης της βίας κατά των γυναικών, με επίκεντρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες των θυμάτων.
Η τροποποίηση διατάξεων Π. Κ. και ΚΠΔ, η αναγκαιότητα να ενταχθεί ο όρος ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ εδώ και ΤΩΡΑ, και του Ν. 3500 /2006 για την ενδοοικογενειακη βία θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για να αλλάξουν ζωές γυναικών, για να μη χαθεί ακόμα μία γυναίκα.
*Βασω Παπαδακη μέλος της ΝΕ Δυτικής Αττικής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
