Επάνω στο βουνό, δεξιά από το Άλσος Δόξης, υπάρχει μία σπηλιά την οποία οι παλαιότεροι κάτοικοι την αποκαλούσαν “Σπηλιά του Ζωγράφου”.
Στο εσωτερικό της, στα τοιχώματα, είναι λαξεμένα και ζωγραφισμένα διάφορα έργα τα οποία εικάζεται πως ανήκουν σε σπουδαίο Έλληνα γλύπτη που έζησε ένα χρονικό διάστημα στο Δαφνί.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί διακρίνεται μέσα στον κίτρινο κύκλο.
Εκατό περίπου μέτρα βορειότερα υπάρχει μία άλλη σπηλιά γνωστή σαν “Σπηλιά του Νταβέλη”.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για παλαιό ορυχείο, κάποιου σπάνιου μεταλλεύματος, το οποίο έχει στοές, αεραγωγούς και διακλαδώσεις, του οποίου η παραγωγή όμως σταμάτησε διότι κρίθηκε ασύμφορη, από τις μικρές ποσότητες που βρέθηκαν.
Οι νεαροί της πόλης μας, των δεκαετιών ’60 – ’70 και ’80, επισκέπτονταν συχνά την σπηλιά η οποία έχει βάθος περίπου 100 μέτρα, σαν μικροί εξερευνητές.
Στις αρχές του 2000 η είσοδος της σπηλιάς σφραγίστηκε με πέτρες, από το φόβο πως εντός της, γίνονταν τελετές μαύρης μαγείας και θυσίες.
Η σπηλιά που φέρει το όνομα “Σπηλιά του Νταβέλη”, με τον μύθο να υποστηρίζει πως ήταν ενωμένη με την άλλη σπηλιά του Νταβέλη, την πραγματική, στην Πεντέλη, προκαλούσε συνειρμούς και υποθέσεις.
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου, η σπηλιά χρησιμοποιήθηκε από τα Ιταλικά στρατεύματα σαν αποθήκη πυρομαχικών.
Το παραπάνω σημείωμα γράφτηκε με αφορμή την πληροφορία που κυκλοφορεί πως ενδέχεται η ζωή του λήσταρχου Νταβέλη να γυριστεί σε ταινία.
Τις επόμενες ημέρες θα φιλοξενήσουμε άρθρο σχετικό με τη ζωή του Νταβέλη, αφού έστω και δια πλαγίως έχει αφήσει το στίγμα του στην περιοχή μας.
