Αφού μετρήσαμε δώδεκα ολόκληρους μήνες, τα μεσάνυχτα της Κυριακής που έρχεται, ευχόμαστε, αγκαλιαζόμαστε κι ελπίζουμε.
Η προσδοκία ότι κάθε χρόνο το νέο έτος κομίζει κάτι καλύτερο μας συνοδεύει από παιδιά.
Προσμένουμε ότι ο Θεός, το σύμπαν, η μοίρα, οι εποχές, θα μας φέρουν όλα όσα επιθυμούμε.
Λέμε «κάθε πέρσι και καλύτερα» αλλά ταυτόχρονα θεωρούμε ότι «φέτος θα είναι μια άλλη καλύτερη χρονιά». Το παιχνίδι της ζωής μας παίζεται εξάλλου ανάμεσα στην απαισιοδοξία και στην ελπίδα.
Όσα δε συνέβησαν πέρσι είναι πια παρελθόν, δεν μπορούν να αλλάξουν όσο κι αν τα ποθήσαμε, όσο κι αν μας ταλαιπώρησαν. Μπορούν όμως να γίνουν καινούριοι στόχοι, να επικαιροποιηθούν, ή να τεθούν νέοι.
Όταν κάτι το θέλησες, το ζήτησες και το διεκδίκησες, δεν το εγκαταλείπεις. Ανασκουμπώνεσαι, καταστρώνεις καινούριο σχέδιο και το προσπαθείς ξανά.
Όχι μόνο ευχές και όνειρα, αλλά αποφάσεις και πράξεις.
Είμαστε καλύτερα, όταν και οι άλλοι είναι πιο καλά. Άλλωστε, σε ένα κόσμο για λίγους δεν χωράει κανείς.
Γι’ αυτό δεν το βάζουμε κάτω. Οφείλουμε να πασχίζουμε για ένα καλύτερο αύριο.
Καλή μας χρονιά!
Κωνσταντίνος Σαρόπουλος
