Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν και οι Έλληνες αθλητές πραγματοποίησαν ιδιαιτέρως αξιέπαινες εμφανίσεις. Κατέκτησαν συνολικά έξι μετάλλια, τρια από τα οποία ήταν χρυσά, σημειώνοντας τεράστια άνοδο σε σχέση με τους Αγώνες του Λονδίνου, όταν η ελληνική αποστολή είχε να επιδείξει μόλις δύο χάλκινα.Δεν είναι όμως μόνο τα μετάλλια, οι διακρίσεις και οι νίκες. Είναι πολύ περισσότερο η σεμνότητα και το πάθος των αθλητών, η συγκίνηση και η περηφάνεια που γέμισαν το λαο μας.
Αν συνυπολογίσει κανείς τη γενικότερη διάλυση που επικρατεί σε όλους τους τομείς της χώρας και τη σχεδόν ανύπαρκτη κρατική υποστήριξη προς τους αθλητές, τότε καταλαβαίνει κανείς πως το επίτευγμα αυτών των παιδιών παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Και όταν μιλάμε για διάλυση, είναι χρήσιμο να θυμήσουμε τα λόγια του κ. Ισίδωρου Κούβελου, ο οποίος ανέφερε ότι η προετοιμασία των αθλητών μας για τους ολυμπιακούς αγώνες έγινε μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία και με ειδικά κονδύλια της ΔΟΕ για ‘υπανάπτυκτες χώρες’. Και μετά από όλα αυτά, βλέπουμε τον κάθε κ. Παπαδημούλη να πανηγυρίζει για τις νίκες και τα μετάλλια των αθλητών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η καπηλεία και η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο…
Σημαντικότερο και από το χρώμα του μεταλλίου είναι το μήνυμα που στέλνουν οι Έλληνες αθλητές στη γενιά μας: Παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τα αμέτρητα εμπόδια που ορθώνονται γύρω τους, αφήνουν τη γκρίνια και την μεμψιμοιρία, δουλεύουν σκληρά και επιτυγχάνουν σε πολλούς τομείς. Δεν συμβιβάζονται με τη μέση μετριότητα και επιλέγουν να ξεχωρίσουν χωρίς να πατήσουν επί πτωμάτων.
Αυτοί οι αθλητές είναι αναμφίβολα πρότυπα συμπεριφοράς για όλους τους νέους ανθρώπους και είναι άξιοι θαυμασμού, παρόλο που μπορεί να πετάγονται κάποιοι και να κρίνουν συμπεριφορές και δηλώσεις ως άλλοι δικαστές του καναπέ και μαχητές της αριστείας. Αυτοί οι αθλητές, όσο και να ενοχλούν συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, τιμούν τη δόξα του αθλητισμού, τιμούν την πατρίδα μας και δικαίως απολαμβάνουν και τα προνόμια που έχουν κερδίσει με τον ίδιο τους τον ιδρώτα. Δεν τους χαρίστηκε τίποτα. Πάλεψαν και πέτυχαν να ξεχωρίσουν και να διακριθούν.
Μπορεί οι εκφραστές αυτής της imitation αριστεράς που ζούμε και τα trolls του διαδικτύου να ενοχλούνται από την αριστεία και από τις επιδόσεις, αλλά δεν ενοχλούνται διόλου από την ισοπέδωση και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Δεν ενοχλούνται από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Αντιθέτως, τα καταπίνουν όλα αυτά, κάνουν το μαύρο άσπρο και βρίσκουν χρόνο για να κατηγορήσουν τους Ολυμπιονίκες ώστε να πουλήσουν εκδούλευση στον παλαιοκομματικό τους περίγυρο και να πάρουν τα απαραίτητα ‘ένσημα’. Είναι οι ίδιοι, οι οποίοι πίσω από ψεύτικα ονόματα επιδίδονται χρόνια τώρα στην ηλεκτρονική προπαγάνδα και στη φίμωση της αντίθετης άποψης. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι ενοχλούνται με τον Πύρρο Δήμα και εκστασιάζονται με τον κ. Καρανίκα. Όλοι αυτοί οι φανατισμένοι παροικούντες στα υπόγεια του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα προς αποφυγή.
Ενώ αντιθέτως, παιδιά όπως η Κορακάκη, η Στεφανίδη, ο Γιαννιώτης και ο Πετρούνιας πρέπει να αποτελούν πρότυπο. Και όχι μόνο για τις μικρότερες ηλικίες, αλλά κυρίως για εκείνους που μένουν προσκολλημένοι σε μια κομματική εικονική πραγματικότητα εντελώς ασύμβατη με τον πραγματικό κόσμο.
.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ
