.
Παρότι οι μέρες δύσκολες γεμάτες θλίψη, οργή, ανασφάλεια και απογοήτευση υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες εκεί έξω να γεμίζουμε γνώση και φως.
.
Το Σάββατο παρουσιάστηκε μια όμορφη παράσταση στο θέατρο Γιάννης Ρίτσος από την δημοτική θεατρική ομάδα «Περί…έργων», βασισμένη στο θεατρικό έργο του γνωστού Αμερικανού συγγραφέα Νηλ Σάιμον με τίτλο «Οι Ηλίθιοι».
.
Η παράσταση σε όλα τα επίπεδα, σκηνοθεσία, διάλογοι, σκηνικά, υποκριτική ήταν πραγματικά καθηλωτική και αν μη το άλλο, σε όλους τους συντελεστές αξίζει ένα μεγάλο Μπράβο!
.
Όπως γίνεται φανερό από τον τίτλο του έργου «Οι Ηλίθιοι» η ιστορία αναφέρεται σε ανθρώπους που κάθε άλλο παρά έξυπνοι είναι. Εντούτοις, ο βασικός στόχος του έργου δεν είναι ν’ αντιπαραβάλλει την εξυπνάδα με την ηλιθιότητα υπό την έννοια της «ιδιωτείας» όπως έχει επικρατήσει μετά τον αντιδανεισμό του όρου και ο οποίος αναφέρεται στην διανοητική υστέρηση.
.
Αντ’ αυτού προβάλλει την ηλιθιότητα ως μια κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος συνήθως από αδυναμία εσωτερικής αντίστασης και πνευματικής εγρήγορσης, από μια βαθιά ανάγκη ν’ αποφύγει την αλήθεια αλλά και το άχθος της ευθύνης που του αναλογεί. Ως ο υποταγμένος νους που μοιρολατρικά και άκριτα αποδέχεται το σκοτάδι και την άγνοια την οποία εύκολα και αβίαστα αποδίδει σε εξωτερικούς ή μεταφυσικούς παράγοντες, εν προκειμένω σε μια κατάρα, ξεμπερδεύοντας έτσι από έγνοιες και προβληματισμούς· που προτιμά την προσωπική του βόλεψη και ησυχία από την αναζήτηση και την ανάληψη της προσωπικής ευθύνης·
.
Ο όρος «Ηλίθιος» ως στάση και συμπεριφορά εντός του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου, υπήρξε πάντοτε υβριστικός, μειωτικός και απαξιωτικός ως προς τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου και πνεύματος. Στην αρχαία Ελλάδα ο «ιδιώτης» ήταν εκείνος που ιδιώτευε, που ήταν αδιάφορος, που δεν μετείχε στα κοινά και στον δημόσιο βίο. Ως εκ τούτου ήταν έρμαιο των αποφάσεων και των πολιτικοκοινωνικών καταστάσεων. Άλλωστε η μη συμμετοχή στον δημόσιο βίο επέσυρε και την ανάλογη ποινή που έφτανε έως και την απώλεια των πολιτικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε κρίσιμες και καθοριστικές στιγμές για την πόλη.
.
Στις σύγχρονες κοινωνίες βέβαια, μπορεί να μην υπάρχει ποινή, ωστόσο υπάρχει ένα βαρύ τίμημα το οποίο πληρώνουμε αδρά.
Όσο πιο ηλίθιοι δεχόμαστε να γίνουμε τόσο περισσότερο γιγαντώνεται η αλαζονεία και η έπαρση των λίγων «έξυπνων» με ολέθρια πολλές φορές αποτελέσματα για το άτομο και για την κοινωνία. Παραδείγματα, δυστυχώς υπάρχουν άπειρα στην καθημερινότητά μας και μάλιστα δίπλα μας, στην ίδια μας την πόλη, στην ίδια μας την χώρα. Φτάνει να αποφασίσουμε να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια και γενναιότητα γύρω μας. Και μετά να στραφούμε μέσα μας, κυρίως μέσα μας, αφού από εκεί εκπορεύονται όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας τα οποία αβασάνιστα σπεύδουμε να αποδώσουμε σε παράγοντες πέρα και πάνω από εμάς.
.
Συνεπώς, κλείνοντας ηθελημένα τα μάτια ή απέχοντας από οτιδήποτε μας αφορά, αποφασίζουμε συνειδητά να μεταθέσουμε την ευθύνη στους άλλους, χάνοντας έτσι την πολύτιμη ευκαιρία να ορίσουμε οι ίδιοι την ζωή μας, τουλάχιστον στον βαθμό που μας επιτρέπεται.
.
Πράγματι «Οι Ηλίθιοι» είναι μια δυνατή και ιδιαίτερα διδακτική παράσταση η οποία θίγει διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα, καυτηριάζει στάσεις και συμπεριφορές και δικαίως εγείρει ηθικά διλλήματα και προβληματισμό.
.
Μια παράσταση που αξίζει να την δουν όλοι σε τούτη την πόλη η οποία τα τελευταία χρόνια αποβλακωμένη αφήνεται να βυθίζεται σε νοοτροπίες και συμπεριφορές που σε καμία περίπτωση δεν τιμούν τους ανθρώπους της.
.
Καιρός πια είναι ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε να είμαστε..
.
Καλημέρα!
.
Θεοκλη Κοτσιφάκη
