Σύλλογος Γονέων 1ου ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας
Λόγια δεν υπάρχουν για το περιστατικό θανάτου του 11χρονου μαθητή στις Σέρρες.
Μόνο σκέψεις. Πικρές σκέψεις και αγανάκτηση.
Γιατί άραγε έπρεπε να σκοτωθεί ένα παιδί για να ειπωθούν τα αυτονόητα;;
Όσοι έχουμε εμπειρία των συνθηκών που επικρατούν στα σχολεία της χώρας μας, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το τραγικό συμβάν, μόνο ατύχημα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ατύχημα θεωρείται οποιοδήποτε συμβάν λαμβάνει χώρα χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί προηγουμένως.
Συνεπώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι λάθος να αναφερόμαστε σε αυτό ως ατύχημα. Πρόκειται για φονική αστοχία από τρίτους. Ήτοι της Δημοτικής Αρχής, των υπευθύνων της Τεχνικής Υπηρεσίας αλλά και της Διεύθυνσης του σχολείου.
Κατ’ αρχάς απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά πάσης φύσεως εργασία, επισκευαστική ή συντήρησης σε περιόδους λειτουργίας του σχολείου. Και στην περίπτωση που κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο, η οποιαδήποτε εργασία πραγματοποιείται κατά την αποχώρηση των μαθητών από αυτό.
Ισχύει κάτι τέτοιο στα σχολεία μας ;; Η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι οι εργασίες να πραγματοποιούνται σε χρόνους που εξυπηρετούν τα ωράρια εργασίας των εργαζομένων της δημοτικής αρχής ή άλλης δημόσιας υπηρεσίας και όχι με γνώμονα την ασφάλεια των μαθητών και εκπαιδευτικών.
Κατά δεύτερον, ο άρχων του σχολείου, δηλαδή ο/η διευθυντής/τρια έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να αρνηθεί την διενέργεια οποιασδήποτε παράτυπης ενέργειας από τρίτο προκειμένου να διαφυλάξει την σωματική ακεραιότητα των μαθητών του σχολείου.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι διευθυντές παρακάμπτονται επιδεικτικά και απαξιωτικά ή όταν οι ίδιοι υποκύπτουν σε πιέσεις επιτρέποντας τέτοιου είδους επικίνδυνες εργασίες εντός σχολείου σε περιόδους λειτουργίας αυτού;;
Πως μπορούμε να μιλάμε για ατύχημα λοιπόν;;
Είναι ύβρις να χάνεται ένα παιδί εξαιτίας αστοχιών, εξαιτίας της αμέλειας που επέδειξαν οι υπεύθυνοι φορείς και να το ονομάζουμε ΑΤΥΧΗΜΑ!
Αν εμείς, οι ιδιοι οι γονείς το αναγνωρίζουμε και το παραδεχόμαστε ως τέτοιο, είναι σαν να επιτρέπουμε την επανάληψη αυτού!!
Λύπη και απέραντη θλίψη για τον μικρό μαθητή και την οικογένειά του!!!
Μόνο οίκτο για τους υπολοίπους που αντί να σκύψουν το κεφάλι και να παραδεχτούν τα λάθη τους, σκιαγμένοι ψάχνουν να αποποιηθούν το βάρος της ευθύνης τους!
Για το ΔΣ
