Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Μια πόλη δεν είναι μόνο οι δρόμοι και οι πλατείες της, πρωτίστως είναι οι άνθρωποί της και οι ανάγκες τους.
Ανάγκες που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν εξαιτίας της συνολικής πολιτικής κατάστασης που έχει άμεσο αντίκτυπο και στην δική μας μικρή κοινωνία.
Είναι όντως πολύ καλό να διασκεδάζει ο πολίτης της πόλης μας, μα αφού ΠΡΙΝ και ΠΡΩΤΑ, έχουν βοηθηθεί οικογένειες – όχι στα όρια της φτώχειας- αλλά πραγματικά φτωχοί.
Καλά τα άσματα που κάνουν τον πολίτη χαρούμενο μα η πείνα είναι αβάσταχτη και υπαρκτή. Επαίτες έξω από τα sm, άστεγοι στις γειτονιές μας. Και ξέρετε, το πιο δύσκολο από το να είσαι φτωχός , είναι να προσπαθείς να το κρύψεις.
Ο πολιτισμός μιας πόλης έχει και άλλα κριτήρια και άλλες συνιστώσες, ίσως πιο σημαντικές. Δημοκρατία, σεβασμός, αλληλεγγύη, ευγένεια, προσφορά, αλληλοβοήθεια, προαγωγή της παιδείας και της καλλιέργειας των παιδιών μας, αναβάθμιση της υγείας των πολιτών, αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων της πόλης.
Δυστυχώς το μεγάλο διακύβευμα της εποχής μας έφτασε να είναι η διατήρηση της Ανθρωπιάς μας.
Καλά και όμορφα τα λαμπιόνια τις γιορτές, μα ποιος τα βλέπει όταν κλείνεται σπίτι του, στην δική του προσπάθεια οικονομίας και γιατί εκτός από την ερημιά των δρόμων, τώρα τελευταία ακούγονται και πυροβολισμοί.
Το μεγάλο και πραγματικό πρόβλημα δεν είναι μόνο η αποφορά των απορριμμάτων μας…
Πόσο καλά μπορεί να νιώθει ένας Αγιοβαρβαριώτης όταν η πόλη του – γιατί η πόλη ανήκει στους πολίτες της και όχι στον εκάστοτε δήμαρχο- για άλλη μια φορά έχει χωριστεί στα δυο. Για άλλη μια φορά από την μία πλευρά ο ΕΓΩ και από την άλλη ΕΜΕΙΣ.
Φτάνει.
Φτάνει πια στις μηνύσεις πολιτών.
Φτάνει πια στον αυταρχισμό.
Φτάνει πια στην αλαζονεία του «σκάσε εγώ ξέρω καλύτερα».
Φτάνει πια στο μπούλινγκ σε όποιον έχει ΑΛΛΗ άποψη.
Φτάνει πια στον λαϊκισμό του φαίνεσθαι.
Φτάνει πια στην τοξικότητα του «ξεσκίστε τους».
Είναι τραγικό τι μπορεί να κάνει η αρρωστημένη φιλοδοξία των «σωτήρων», όμως η υστεροφημία είναι προσωπική υπόθεση.
Πιστεύω πως ο καιρός είναι ώριμος για την συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της πόλης με σκοπό την ουσιαστική αλλαγή της και με ιδιαίτερη ικανοποίηση ακούω και διαβάζω για το ενδεχόμενο ευρείας συνεργασίας.
Οι συνεργασίες μετά τις εκλογές έχουν κάτι το αναγκαστικό «γάμος με το στανιό» που λένε και ίσως κι ένα αλισβερίσι.
Οι συνεργασίες ΠΡΙΝ τις εκλογές έχουν την πραγματική επιθυμία για ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΑΛΛΑΓΗ, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, δίνοντας παράλληλα κι ένα πρώτο δείγμα γραφής. Και η ευθύνη για την επιτυχία των συνεργασιών δεν είναι μόνο συλλογική απόφαση, θεωρώ ότι είναι, ΚΑΙ ατομική ευθύνη.
Είναι η προσπάθεια να βρεθούν κοινοί τόποι, κοινές αρχές και αξίες, με συναίνεση και ειλικρίνεια, με υποχωρήσεις αμφοτέρων των μερών
Δεν έχουμε ανάγκη από τοτέμ, ούτε από αυθεντίες, βήματα μπροστά έχουμε ανάγκη να κάνουμε, όχι να γυρίζουμε πίσω.
Έχουμε ανάγκη από εκείνους τους συμπολίτες μας που θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με την πρόθεση να βρεθούν λύσεις και είμαι βέβαιη πως θα βρουν πολλά σημεία να συμφωνήσουν για ένα νέο μοντέλο διοίκησης αποτελεσματικό για τον δήμο και φιλικό για τον πολίτη και την πόλη.
Έχουμε ανάγκη από εκείνους τους συμπολίτες μας που θα συνεργαστούν και θα δουλέψουν, χωρίς να ξεχνούν τις πρακτικές και τις νοοτροπίες που αντιστρατεύονται.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΑΚΡΗ
