Τα παιδιά της Αγωνίας (Κείμενα: Νίκος Γκουβίτσας)

Α. Αγία Βαρβάρα

Όταν πρώτο βγήκε η εφημερίδα Προοδευτική, με έδρα την Αγία Βαρβάρα Αιγάλεω, με εκδότη τον Πάρι Βαμβακόπουλο, γνωριστήκαμε στο χώρο που εργαζόμουνα και άρχισα να συνεργάζομαι γράφοντας στην εφημερίδα , κυρίως μουσικά θέματα και συνεντεύξεις Καλλιτεχνών, κοινωνικά θέματα. Ένα έμμετρο κείμενο που αφορούσε τους Τσιγγάνους, με τίτλο τα παιδιά της μειονότητας, το οποίο και επαναφέρω παρακάτω.

Οι τσιγγάνοι είναι μια κοινωνία με ελεύθερη σκέψη και κουλτούρα, με έντονο το στοιχείο του γλεντιού και του ρυθμού της μουσικής,  με αξιόλογους σολίστες  που το έχουν μέσα τους και  ανταποκρίνονται στους δικούς τους ήρωες Τραγουδιστές , με τον Θεό τους, τον Μανόλη Αγγελόπουλο.

Κύριο χαρακτηριστικό τους, είναι η αγάπη για τα παιδιά τους, με τα όποια άλλα μείον έχουν. Η πολιτεία τους στέρησε πολλά, δεν τους ενέταξε στο σύνολο του Λαού και κυρίως τους χρησιμοποίησαν οι Πολιτικοί για τις Ψήφους των και τα ψέματα που τους έλεγαν, με τη βοήθεια βέβαια και κάποιων συμφερόντων από πρόσωπα του χώρου τους. Τα  χρόνια εκείνα θα μπορούσαν να επιταχύνουν και να γίνουν υπέρ τους πολλά πράγματα, αλλά δεν έγιναν και με ευθύνη της εκάστοτε πολιτείας, όλα πήγανε πίσω, όπως και της υπόλοιπης Ελλάδας.

Επίσης , θέλω να αναφέρω ένα γεγονός και αδιανόητο για την τότε εποχή, όπου μια μεγάλη σε ηλικία Γυναίκα τσιγγάνα, που την έλεγαν Άννα ,που ήταν φιλόζωη και καθημερινά έβγαινε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με  συνοδεία πάνω από (20) είκοσι σκύλους, αναζητώντας  τροφή,  για τα ζώα. που αγαπούσε.

Β.  Σόϊμπλε

1.Από την αρχή της κρίσης και εκ των πρωτεργατών των εγκλημάτων του Ελληνικού Λαού, μας έχει κάτσει στο σβέρκο όλα αυτά τα χρόνια, η αλεπού της πανίσχυρης Γερμανίας Σόϊμπλε  και κατ’ εμέ ο καταστροφέας της Ευρώπης και ιδεολόγος στην σκληρότητα των Ανθρώπων, μέχρι τα μπούνια απόλυτος, απαιτώντας σιδηρά πειθαρχία , από τις εκάστοτε Ελληνικές Κυβερνήσεις, πειθαρχία στα όσα υπέγραψαν (ερήμην του Λαού), αλλά δεν μας είπε πως λέγονται εκείνοι οι τύποι που σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό και σου ζητάνε λύτρα που δεν έχεις; μήπως λέγονται εκβιαστές, αλλά και ετούτοι οι δικοί μας δεν έχουν πάνω τους λίγη τσίπα να παραιτηθούν από τις καρέκλες τους και να μας πουν  μια φορά την αλήθεια; Αν ανατρέξουμε πίσω στην βιογραφία του, θα δούμε και εκεί πάλι μίζες και δις εκατομμύρια μάρκα να κάνουν φτερά, πλην όμως το σύστημα και το όραμα για μια μεγάλη Γερμανία είναι το ζουμί της υπόθεσης, όμως μόνος του δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά και πίσω του έχει ισχυρά ερείσματα, από τους ακραίους και τους λεφτάδες.

Σε παγώνει με το βλέμμα του, τα παιδιά τρομάζουν που τον βλέπουν και έχω την εντύπωση ότι αυτός διοικεί και όχι η Μέρκελ και όλη αυτή η μεγάλη ομάδα του Σόϊμπλε και με αυτόν, έχει την εντύπωση ότι θα γονατίσει την Ελλάδα και τον Λαό της (εξαιρώ τους Έλληνες Πολιτικούς γιατί και αυτοί έγιναν δικοί του), αλλά κούνια που τους  κούναγε και όπου να’ναι κάποιος θα ανάψει το σπίρτο της λευτεριάς, γιατί δεν υπάρχει Δημοκρατία, όπως την ξέραμε, αφού όλοι τους  έχουν οδηγήσει Οικογένειες να εξευτελίζονται, να μην έχουν να φάνε , να είναι άστεγοι και τούτοι εδώ οι δικοί μας να τσακώνονται για την καρέκλα,, όποια και να είναι αυτή.

2.Πίσω από τον Σόϊμπλε κρύβονται Τράπεζες , Τραπεζίτες, Πολυεθνικές διάφοροι Εκατομμυριούχοι, Πολιτικοί, Επιχειρηματίες, που οδηγούν το τρένο, μάλλον στα συντρίμμια και δεν θα πάρει φαλάγγι μόνον την Ελλάδα, αλλά και την Νότια Ευρώπη, αλλά αυτοί ακόμη δεν κατάλαβαν το παιγνίδι και νομίζουν ότι θα σωθούν, δεν πήραν ακόμη χαμπάρι, ότι όλο το Ευρωπαϊκό χρήμα, βρίσκεται στα στις αποθήκες της Φρανκφούρτης, όλοι οι επικεφαλείς των θεσμών, αρχής γενομένης από τον Γιαρούν , είναι κολαούζοι του Σόϊμπλε.

Όσο για την Ελλάδα ,μας έχουν όλους καταγράψει στα αρχεία τους ( και εμείς βέβαια στα Αρ@μας), ακόμα και το βρακί που φοράμε. Για πόσο; Όσο οι Λαοί της Νότιας Ευρώπης τους ανέχονται  και δεν του βουλώνουν το στόμα. Όλοι αυτοί οι τύποι αν ανατρέξουμε πίσω στα βιογραφικά τους, είναι βουτηγμένοι στην αμαρτία και στις μίζες, αλλά το σύστημά τους, βρίσκει τρόπο και καθαρίζουν με την δικαιοσύνη, όπως και οι δικοί μας, ο δε σοφός Λαός, λέει ότι όλα τα γουρούνια(ζητώ συγνώμη από τα ζώα),έχουν την ίδια μούρη.

Γ. Τα παιδιά της Αγωνίας

Γεννήθηκαν νέοι Άνθρωποι, με πίστη και ιδανικά

από νωρίς αποκομμένοι απ’ το σχολείο και σακατεμένοι

μεσάνυχτα στην αγωνία κι άυπνοι, στου χειμώνα την παγωνιά

μια Κυριακή που ονειρεύονται, ούτε αυτή τους μένει

Κι όλο ψάχνουνε στη ζωή τους ,να κάνουνε προκοπή

να’χουνε τα ιδανικά τους παρθένα κι αγνά μεσ’ τη καρδιά τους

κι όλο τρέχουνε σε λασπωμένους δρόμους με πόνο στη ψυχή

ξυπόλυτοι, αγκομαχώντας, με πεσμένα τα φτερά τους

Κι όλο ψάχνουνε, να βρούνε μια δουλειά λίγο ψωμί τα βραδινά

να βγάλουνε της βδομάδας, το μεροκάματο του τρόμου

να μη γελάσουνε, να μη παίξουνε, να μη νιώσουνε δυο χάδια

να μην αγαπήσουνε και μας σπρώχνουνε, στα παζάρια, του κόσμου

Κι όλο ψάχνουνε στα πεζοδρόμια για μιαν αγάπη δυνατή

όμως τους διώχνουνε κι ο χάρτης, της χαράς τους, σβήνει

πέφτουνε στα μάτια και στα χέρια ,του άπονου ληστή

και η ζωή με έναν χαλκά ,τους έχει σφραγισμένα τα χείλη

Κι όλο ψάχνουνε στο τίποτα ,γιατί ποτέ δε νιώσανε στοργή

μόνο απόνερα, πίνανε στη δίψα και κλαίγανε τον καημό τους

και κανείς μα κανείς, δε πέταξε μπρος τους ένα κομμάτι ψωμί

δεν πήρανε στοργή κι αυτό είναι, το παράπονό τους

Μείνανε ξεχασμένοι και πεταμένοι από ενός χρονώ

ψάχνουνε τον εαυτό τους, φίλε, αδελφέ ,τη μάννα τους, τη μοίρα

πονάει  το στομάχι τους , ψάχνουνε για αποφάγια στους κάδους

κι όσοι κλέβουνε  το φωνάζουνε, φίλε ,ψωμί σου πήρα

Κι όλο ψάχνουνε τα παιδιά τ’ αποκομμένα απ’ τη ζωή

να βρούνε λίγη ανθρωπιά, καλοσύνη, αγάπη, και ευτυχία

κι όσο ψάχνουνε, τόσο στενεύουνε τα πάντα ,μήτε σπιθαμή

δε περισσεύει, δε βρίσκουν  κατανόηση και η ζωή τους, μια τυραννία

Κι όσοι ξεφύγουνε και βρούνε ένα καλύβι ,ένα μαντρί

κι ανοίξουνε Χριστέ μια οικογένεια κι έρθουνε στον κόσμο τα παιδιά τους

θα έχουνε να τους λένε ,πόσα πανεπιστήμια βγάλανε στη ζωή

κι όση στοργή κι αγάπη χάσανε αυτοί, θα δώσουν σ’ αυτά, την καρδιά τους

Νίκος  Γκουβίτσας