Αγαπητά μου παιδιά
Τιμάμε σήμερα και εορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου, την «17η Νοέμβρη 1973». Η ημέρα αυτή θυμίζει σε όλους μας, πως για την λευτεριά χρειάζονται αγώνες. Στον αγώνα για την ανατροπή της στρατιωτικής δικτατορίας τα νιάτα της πατρίδας μας πρωτοστάτησαν με επικεφαλής τους φοιτητές του Πολυτεχνείου.
Η xούντα που κατέλυσε τη δημοκρατία στην χώρα μας τον Απρίλη του 1967, καταπάτησε κάθε ιδέα δημοκρατίας, κάθε αρχή δικαιοσύνης, κάθε έννοια αξιοπρέπειας των Ελλήνων πολιτών. Τα βασανιστήρια, οι εξορίες και οι ταπεινώσεις ήταν συνεχή, με την λογοκρισία να επιβάλλεται παντού, για να σκεπάσει αυτή την πικρή αλήθεια.
Όμως, η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Όσο κυλούσε ο χρόνος τα γεγονότα όλο και περισσότερο γίνονταν γνωστά. Η αγανάκτηση γίνονταν θυμός και ο θυμός οργή και πάθος για την ανατροπή.
Η νεολαία και προ πάντων οι φοιτητές δυνάμωσαν τον αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Κάθε μέρα που περνούσε, ο αγώνας, γινόταν πιο δυνατός, γινόταν αγώνας όλου του καταπιεζόμενου λαού με το σύνθημα, « Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».
Ο αγώνας του Πολυτεχνείου από φοιτητική διαμαρτυρία γίνεται λαϊκό ξέσπασμα. Στις 17 Νοέμβρη 1973 το Πολυτεχνείο και οι γύρω δρόμοι, κατακλύζονται από αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας που τραγουδούν και φωνάζουν όλοι μαζί « Ζήτω η Λευτεριά», «Κάτω η Τυραννία».
Η λύσσα της xούντας ήταν τέτοια που δε δίστασε να δολοφονήσει για να επιβληθεί.
Όμως, ο φασισμός ηττήθηκε και η χούντα έπεσε, γιατί για το λαό μας η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, είναι πάνω από όλα.
Αυτό καταγράφεται στο μακρινό παρελθόν του έθνους μας, αυτό διδάσκει η πρόσφατη ιστορία της πατρίδας μας, αυτό είναι κληρονομιά και χρέος μας, για το παρόν και το μέλλον μας.
Το Πολυτεχνείο ζει και τα μηνύματά του είναι ακόμα επίκαιρα, είναι τα μηνύματα της αντίστασης στην τυραννία όποια μορφή και αν αυτή έχει, αντίστασης σε ότι μας αδικεί, σε ότι μας αιχμαλωτίζει, σε ότι μας απαξιώνει.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΗΣ
