Πριν διαβάσετε την παρακάτω καταγραφή γεγονότων οφείλω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι “αρνητής εμβολιασμού”, έχω ολοκληρώσει τις δόσεις μου και κατέχω και το σχετικό πιστοποιητικό, το πρώτο που απέκτησα στη ζωή μου, σε αυτήν την ηλικία…
Παρατηρώντας όμως το τι συμβαίνει τους τελευταίους τριάντα μήνες παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας αντιλαμβάνομαι, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι, πως υπάρχει μία οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού με αφορμή την εμφάνιση του covid-19.
Στο όνομα της πανδημίας και στον φόβο που καλλιεργείται, αναλογιστείται:
Πόσα δισεκατομμύρια ζευγάρια πλαστικών γαντιών καταναλώθηκαν.
Πόσες δισεκατομμύρια μάσκες προσώπου για όλα τα μεγέθη προσώπων.
Πόσα εκατομμύρια εκτυπωτικά μηχανήματα αγοράστηκαν από τα νοικοκυριά, για την εκτύπωση των δικαιολογητικών τουλάχιστον για τους μαθητές.
Πόσα δισεκατομμύρια tablets και άλλα συναφή ηλεκτρονικά είδη.
Πόσα Οξυγονόμετρα και άλλα ιατρικά και παραϊατρικά είδη.
Πόσα εκατομμύρια τόνοι χαρτιού.
Πόσα εκατομμύρια τόνοι μελανιού.
Πόσα self tests από τα φαρμακεία.
Πόσα χρηματικά ποσά δόθηκαν για την προπαγάνδιση των μέτρων, από τηλεόραση, ραδιόφωνα και γενικά τα Μ.Μ.Ε..
Πόσες γάζες, βαμβάκι, σύριγγες, οινοπνεύματα και άλλα υλικά για τους εμβολιασμούς.
Πόσες δισεκατομμύρια φιάλες αντισηπτικών και άλλων απολυμαντικών αγοράστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν.
Και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.
Εδώ μιλάμε για τις παχιές αγελάδες, ορισμένων βιομηχάνων.
Μήπως η διαιώνιση του προβλήματος, που είναι υπαρκτό, άγνωστη όμως η πραγματική πηγή προέλευσής του, έχει σαν αποτέλεσμα ο απλός ο κόσμος να στερείται άλλα αγαθά και τα χρήματά του να κατευθύνονται στις τσέπες βιομηχάνων και φαρμακευτικών εταιρειών;;;
Εκτός βέβαια των οικονομικών θεμάτων, υπάρχει και ο τρόπος ζωής μας πλέον και ελέγχου που μας γίνεται και αποτυπώνεται σε μία ιδέα – ανάρτηση στο διαδίκτυο (sexaloniki.gr):
