Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΟΜΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Οι αποδείξεις του ηρωισμού και της αυτοθυσίας που επέδειξαν οι Έλληνες Τσιγγάνοι κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης προέρχονται μόνο από προφορικές μαρτυρίες, ένα ακόμα στοιχείο που πιστοποιεί τον πάνδημο χαρακτήρα της Εθνικής Αντίστασης, αλλά υποδηλώνει και την έλλειψη μνήμης για αυτόν τον αόρατο πληθυσμό.
Ποικίλες μαρτυρίες αναφέρονται σε περιπτώσεις Ρομά που συμμετείχαν στην Αντίσταση πέφτοντας θύματα της ναζιστικής βαρβαρότητας. Ενώ συγκλονίζει η μαρτυρία του τότε 15χρονου Ιωάννη Βρυσάκη από τη Λιβαδειά, που με την υπόνοια κατασκοπείας απειλήθηκε ο εκτοπισμός του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ότι «επί 10 μέρες οι Γερμανοί Ες Ες μας έτριβαν τα πρόσωπα με τούβλα για να μας ασπρίσουν».
Το μνημείο των έντεκα Τσιγγάνων αγωνιστών (Ιορδάνης Βασιλείου, Βαγγέλης Γεωργίου, Βασίλειος Γεωργίου, Απόστολος Ευαγγελίδης, Ιωάννης Βασαλούκος, Γεώργιος Σαράφογλου, Αριστείδης Σαρρής, Νίκος Σιακούρης, Λάζαρος Τσατσάνης, Γεώργιος Γεροντάκης, Παντελής Χρήστου) που έπεσαν από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος στην οδό Χαμοστέρνας στον Ταύρο και η προτομή του Τσιγγάνου καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Βασίλη Μήτρου (καπετάν Γύφτος), ηγετική μορφή της Μάχης της Λαμπούσας στην Εύβοια στις 3/9/1944, που σημαδεύτηκε από τη θυσία του, αποτελούν λίγα μόνο παραδείγματα του φόρου αίματος που πλήρωσαν οι Τσιγγάνοι αγωνιστές.
Οι Εθνικές Επέτειοι πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς για όλους μας ώστε να είμαστε ενωμένοι για να αντιμετωπίζουμε τις νέες προκλήσεις και να προασπιζόμαστε σθεναρά τα ιδανικά της πατρίδας μας!
Ζήτω η Ελλάς!
Μαρία Δημητρίου
