Όταν τα έργα που γίνονται δεν είναι για να συμβιώσουμε με τη φύση, αλλά να την τιθασεύσουμε, πάντα στο τέλος η φύση θα νικά.
Μπαζώνουμε ρέματα και κτίζουμε και όταν αγριέψει η φύση και τα ισχυρότερα μπετά διαλύονται.
Όταν καίγονται τα δάση, τα νερά δε συγκρατούνται και παρασέρνουν στο διάβα τους σπίτια, μαγαζιά, κατασκευές και τις εξαφανίζουν.
Μιλάμε για θεομηνίες, ενώ πρόκειται στην ουσία για αυτοκτονίες όλων μας, που πήγαμε κόντρα ή προσπαθήσαμε να κοροϊδέψουμε τη φύση.
Τώρα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ακόμη μεγαλύτερα “οχυρωματικά” έργα, να έρθουμε δηλαδή ακόμα περισσότερο στη κόντρα με τη φύση, έως ότου και την επόμενη φορά μας διαλύσει.
Αντί λοιπόν μεγάλα έργα, ας κατασκευάσουμε έργα φιλικά και συμβατά με το περιβάλλον και τη μητέρα φύση…
