«Η ζωή πάνω από όλα» απαντούσε η κυβέρνηση σε κάθε κριτική και καταγγελία για τις διαχρονικά τεράστιες ελλείψεις στην δασοπυρόσβεση και την ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου για την πρόληψη καταρχήν, αλλά και την πυρόσβεση, αποτέλεσμα της πολιτικής του κόστους και των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Αυτή ήταν η απάντηση στο γιατί δεν προσλήφθηκαν οι 5000 δασοπυροσβέστες, η ίδια ήταν για τις διαχρονικά μόνιμες ελλείψεις σε πυροσβεστικά μέσα, για τα σπίτια και τις περιουσίες που χάθηκαν, την τοπική οικονομία που καταστράφηκε.
Το τεράστιο «επίτευγμα» αυτής της κυβέρνησης λοιπόν ήταν το μήνυμα του 112, που καμαρώνει και κορδώνεται γιατί λέει δεν υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και πρώτη αυτή τα εφάρμοσε. Αυτή ήταν η μοναδική συμβολή της κυβέρνησης στην καταπολέμηση των πυρκαγιών, να εκκενώνει δηλαδή μεγάλες περιοχές και χωριά και μετά να βλέπει τα χωριά «όμορφα να καίγονται»
Η κουτοπόνηρη επικοινωνιακή διαχείριση – γιατί στην πραγματικότητα αυτό που την ενδιέφερε ήταν η επικοινωνιακή εικόνα της- σε γενικές γραμμές ήταν « Εμείς σου λέμε να φύγεις τώρα, αν δεν το κάνεις εσύ θα φταις που κάηκες» κάτι, τηρουμένων των αναλογιών, που έκανε με την πανδημία και την ατομική ευθύνη. Με τον ανεκδιήγητο Μητσοτάκη να «θυμοσοφεί» για τα σπίτια και τις περιουσίες που ξαναγίνονται, λες και ξέρει ο άθλιος πως είναι να ξεπληρώνεις μια ζωή ένα σπίτι, να έχεις φάει μια ολόκληρη ζωή για να στήσεις μια επιχείρηση, να χάνεις το μοναδικό σου εισόδημα αν είσαι κτηνοτρόφος η ρετσινοπαραγωγός, ότι κόπιασες μια ζωή να χάνονται σε μια νύκτα.
Όμως όπως και σε προηγούμενες καταστροφές, φυσικές, κοινωνικές ή οικονομικές, ο Λαός ενστικτωδώς γνωρίζει ότι δεν έχει τίποτα να περιμένει από ένα κράτος που διαχρονικά αποδείχτηκε ανίκανο να τον προστατεύσει. Έτσι και τώρα, οι κάτοικοι στην Εύβοια και σε άλλες περιοχές πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και έδωσαν τη μάχη με τις φλόγες μόνοι τους με όσα μέσα διέθεταν
Το γεγονός ότι ο κόσμος γρήγορα κατάλαβε τα παιχνίδια της κυβέρνησης, ότι δηλαδή αν ακολουθούσε τις οδηγίες για εκκένωση, τα σπίτια και το βιος του θα τα έβρισκαν αποκαΐδια, παραμέρισε τον απαξιωμένο κρατικό μηχανισμό στάθηκαν απέναντι στην πύρινη λαίλαπα με κλαδιά δέντρων, αλυσοπρίονα, τσαπιά, λάστιχα ποτίσματος, τρακτέρ. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η λαϊκή αλληλεγγύη και αυτενέργεια τα κατάφερε καλύτερα από την κατ όνομα πολιτική προστασία του Χαρδαλιά αφού, απέτρεψαν να καούν τα χωριά και οι περιουσίες τους.
Το άθλιο και αισχρό δίλημμα που έβαλε η κυβέρνηση στους κατοίκους της βόρειας Εύβοιας να διαλέξουν αν θα χάσουν την ζωή ή τα σπίτια και το βιος τους, ο λαός της Εύβοιας το αγνόησε και δεν υπάκουσε, πράγμα που τον έσωσε τελικά από την πλήρη καταστροφή.
Όσα ρεπορτάζ κατόρθωσαν να βγουν στον αέρα με κατοίκους, αυτό που μονότονα επαναλαμβάνουν είναι ότι μόνοι μας σώσαμε τα σπίτια και τα χωριά μας. Οι περιγραφές των κατοίκων δείχνουν το μεγαλείο της λαϊκής αυτενέργειες, αφού σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οργάνωσαν μόνοι τους την προστασία των χωριών τους, διαμορφώνοντας αντιπυρικές ζώνες, καθαρίζοντας δασικούς δρόμους βοηθώντας το ένα χωριό τα άλλο όταν ο κίνδυνος απομακρυνόταν, οργάνωναν τον χρόνο ξεκούρασης και την τροφοδοσία με νερό και φαγητό.
Από την άλλη το «επιτελικό κράτος» μετά τα πρώτα αλληλοσυγχαρητήρια, καταλαβαίνοντας ότι έχανε τον έλεγχο έκανε αυτό που ξέρει καλά. Έστειλε τους μπάτσους για να εφαρμόσουν την πολιτική των εκκενώσεων για να μην «χαθούν ζωές» Ο λαός της βόρειας Εύβοιας απέδειξε πως μπορεί να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του. Δεν χάθηκε καμία ζωή επειδή το εξασφάλισε η λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία και όχι το 112 του Χαρδαλιά. Αν σώθηκαν ζωές σπίτια και περιουσίες αλλά και μεγάλα τμήματα του δάσους σώθηκαν από τη μάχη που έδωσαν σώμα με ηρωισμό και αυτοθυσία με τη φωτιά κάτοικοι, πυροσβέστες και εθελοντές.
Το αύριο για τους κατοίκους της βόρειας Εύβοιας θα είναι ζοφερό. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι κάτι παραπάνω από ελλιπή. Η οικονομία της περιοχής έχει δεχτεί μεγάλο πλήγμα όταν αγρότες κτηνοτρόφοι, ρετσινάδες αλλά και όσος κόσμος δούλευε στον τουρισμό θα βρεθούν χωρίς εισόδημα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σαν αριστερά πρέπει να συμβάλουμε στην αυτοοργάνωση του κόσμου μέσα από πρωτοβουλίες και επιτροπές για να διεκδικηθεί άμεσα πλήρης αποζημίωση για όλους. Καμιά συμμετοχή του λαού στο κόστος αποκατάστασης σε σπίτια καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, αλλά και τους ρετσινοπαραγωγούς. Άμεσα αντιπλημμυρικά μέτρα, σχέδιο αναδάσωσης από το κράτος χωρίς τα αρπακτικά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
πηγή: Kommon
