(Ο παραπάνω τίτλος είναι άρθρου της “ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ”, τον Ιούλιο του 1999, μετά την φωτιά που κατέκαψε μεγάλο μέρος του πευκόφυτου δάσους στο βουνό της πόλης μας)
Με αφορμή τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές σε πολλά σημεία της χώρας, θυμηθήκαμε μια πυρκαγιά που έκαψε τότε, μεγάλο μέρος του δάσους της πόλης μας, τον Ιούνιο του 1999 και την αδυναμία του δικτύου των 9 πύργων να συνδράμουν στην κατάσβεσή της, αφού δεν λειτούργησαν.
Η λειτουργία των εννέα πύργων ρίψης νερού στο βουνό τα γνωστά ως “κανονάκια”, έχουν σαν κύριο έργο να καταβρέχουν τα δένδρα στο βουνό και να κρατάνε την περιοχή δροσερή, σαν μέτρο αντιμετώπισης πρόκλησης πυρκαγιάς.
Δεν μπορούν όμως να συμβάλουν καθοριστικά στην κατάσβεση πυρκαγιάς, αφού τα καλώδια που τα τροφοδοτούν με ρεύμα είναι επίγεια και εύκολο να καούν ή να λιώσουν από τις υψηλές θερμοκρασίες και να τεθούν εκτός λειτουργίας.
Το έργο τους είναι συγκεκριμένο και ουσιαστικό και μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι τέτοιοι πύργοι.
Ας φροντίσει ο Δήμος λοιπόν για την πύκνωση του δικτύου.
Αυτό θα είναι ουσιαστικό μέτρο πρόληψης και αναβάθμισης της προστασίας του δάσους μας.
Κάνουμε την διευκρίνηση αυτή, προκειμένου να μην επαναπαυθούμε πιστεύοντας πως έχουμε σύστημα δασοπυρόσβεσης και πάψουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Τον Ιούνιο του 1999, η φωτιά που εκδηλώθηκε έκαψε μεγάλο μέρος του δάσους στο βουνό.
Ξεφυλλίζοντας το αρχείο της εφημερίδας μας, βρήκαμε αρκετά δημοσιεύματά μας που αφορούσαν το δυσάρεστο εκείνο γεγονός και φωτογραφίες τις οποίες αναδημοσιεύουμε.
Από τότε η πόλη μας στάθηκε τυχερή και δεν υπήρξε άλλη φωτιά στο βουνό στο σημείο του δάσους.
Στο χώρο υπήρξε συνεχής αναδάσωση και δενδροφύτευση και σήμερα η πόλη μας έχει το δάσος και τον πνεύμονα πρασίνου της, το οποίο οφείλουμε να προστατεύουμε, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια από το δήμο συστηματικά και αδιακόπως.
Άλλες φορές με τυμπανοκρουσίες και άλλες αθόρυβα και αποτελεσματικά…
