Το μεγαλύτερο σφάλμα του ΣΥΡΙΖΑ. (άρθρο του κ. Γιάννη Γιαννιού)

Η διαπραγμάτευση φαίνεται πως έχει κολλήσει για τα καλά. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και αρκετοί ευρωπαίοι παράγοντες, διατρανώνουν σε όλους τους τόνους ότι έχουν γίνει αρκετά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Όμως, ουσιαστικά από όταν εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ και σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, έχουν περάσει περίπου τρεις μήνες και δεν έχει γίνει τίποτα που να μας γεμίζει με αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού προβλήματος. Η αγορά εξακολουθεί να ασφυκτιά, τα χρήματα των δόσεων δεν έρχονται, συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί και γενικά η αγωνία και η αβεβαιότητα παραμένει αμείωτη.

Η κυβέρνηση όπου βρεθεί και όπου σταθεί δηλώνει ότι υπαίτιοι για την μη επίτευξη συμφωνίας είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι δεν βάζουν καθόλου νερό στο κρασί τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση του παγώματος στο ελληνικό πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι καλούν την κυβέρνηση να παραδώσει λίστα κοστολογημένων μέτρων και το γαϊτανάκι των ευθυνών συνεχίζεται. Σίγουρα η Ευρώπη εδώ και χρόνια έχει δείξει μια πρόδηλη ακαμψία στη διαχείριση του προβλήματος: ενώ έβλεπε ότι με τα μέτρα που πρότεινε το πρόβλημα δεν λυνόταν αλλά γινόταν ακόμα πιο έντονο, συνέχιζε τις νουθεσίες για λιτότητα, απολύσεις, φόρους κ.ο.κ. Φταίει λοιπόν η Ευρώπη, και δη η Γερμανία; Σαφώς και φταίει. Γιατί αφενός δεν εκτίμησε το μέγεθος του προβλήματος, και αφετέρου νόμιζε ότι ήταν αμιγώς ελληνικό, και όταν εκδηλώθηκαν οι πρώτες συνέπειες των πολιτικών που ασκήθηκαν συνέχισε στην ίδια ατέρμονη πορεία με μια τιμωρητική λογική.

Για τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων έχει χυθεί άπλετο μελάνι. Τεράστιες οι ευθύνες τους, απείρως μεγαλύτερες από εκείνες των Ευρωπαίων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σαφώς και δεν είναι στο απυρόβλητο, και μπορεί να μετρά μόλις λίγους μήνες ζωής, όμως έχει βάλει για τα καλά το χεράκι της στη διατήρηση της αβεβαιότητας.

Το βασικότερο πρόβλημα της κυβέρνησης εστιάζεται στον πυρήνα της πολιτικής ιδιοσυγκρασίας της. Εξ’ αρχής είχαμε επισημάνει το δύσκολο του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς, επέλεξε να συμμαχήσει με ένα κόμμα της άκρας δεξιάς. Εκτός της καταγγελίας του Μνημονίου και της διαγραφής του ελληνικού ‘επονείδιστου’ χρέους (ναι, αυτά έλεγαν πριν) δεν είχαν ούτε μια κοινή πολιτική θέση. Αυτό έφερε από τις πρώτες κιόλας μέρες μια εντυπωσιακή διγλωσσία. Η διγλωσσία αυτή πολλαπλασιάστηκε όταν φάνηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει πράξη πολλές από τις θέσεις του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Πάρα πολλές φιλολαϊκές εξαγγελίες πάγωσαν και θα εξεταστούν στο μέλλον… Τότε, πολλές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν στα κάγκελα και ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν ακόμα και την παραίτηση του Προέδρου Αλέξη (κομμουνιστική τάση). Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από μια συνομοσπονδία κομμάτων που αθροιστικά έφτανε μετά βίας το 4%, λόγω του καταποντισμού του ΠΑΣΟΚ έφτασε γρήγορα σε δυσθεώρητα για εκείνο ποσοστά, και από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης κλήθηκε να κυβερνήσει τη χώρα. Και πολύ καλά έκανε. Όμως, προτού ξεκινήσει τη διακυβέρνηση της χώρας και προχωρήσει στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους, έκανε ένα μεγάλο σφάλμα: Δεν προχώρησε στην εσωτερική του διαπραγμάτευση. Το δέλεαρ της εξουσίας ένωσε όλες τις τάσεις, όμως όταν τελείωσε ο μήνας του μέλιτος έσκασαν όλα τα εσωτερικά προβλήματα. Τα οποία δεν θα μας ενδιέφεραν υπό άλλες συνθήκες, όμως τώρα βλάπτουν σε μεγάλο βαθμό τη χώρα και την οδηγούν στη χρεοκοπία.

Τη στιγμή που συγκροτείται η επιτροπή χρέους, ο κ. Παπαδημούλης λέει ότι πρέπει να ερευνηθεί και η περίοδος Καραμανλή, ενώ ο υπουργός Οικονομικών θεωρεί το χρέος νόμιμο. Ενώ ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι η πορεία της χώρας είναι ταυτισμένη με την Ευρώπη, δεκάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται απομονωτισμό και επιστροφή στη δραχμή. Ενώ η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν τους δανειστές, αναζητούν στηρίγματα στη Ρωσία και στην Κίνα, ενώ ο ανεκδιήγητος αρχηγός των ΑΝΕΛ απειλεί να στείλει στην Ευρώπη τζιχαντιστές…

Ταυτόχρονα η Πρόεδρος της Βουλής, η οποία αδυνατεί να καταλάβει το ρόλο της, προσφέρει άπλετο θέαμα και κλείνει το μάτι στη ΧΑ.  Πολλά στελέχη θέλουν να εφαρμόσει η κυβέρνηση όλα όσα υποσχέθηκε, όμως υπάρχουν και άλλα τα οποία αντιλαμβάνονται ότι όταν προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα της διακυβέρνησης πολλά απ’ όσα έλεγες δεν μπορούν να γίνουν.  Τα ιλαροτραγικά περιστατικά είναι δυστυχώς καθημερινά και ακόμη και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνει ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα κοινής γραμμής. Ακόμα δεν έχει καταλάβει ο κόσμος τι επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος να θυμίσουμε ότι ψηφίστηκε από το λαό για να πετύχει κάτι καλύτερο και να παραμείνει η χώρα στο Ευρώ.

Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι πήρε την εντολή για ρήξη με την Ευρώπη, ας ξαναπάει σε εκλογές για να δει πόσο εύκολα πας από το 35% στο 5%. Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να έχει το ίδιο μερίδιο ευθύνης με τους προηγούμενους. Αυτό εξυπακούεται. Όμως ο χρόνος που έχει στη διάθεσή της τελειώνει, όπως και η υπομονή του κόσμου. Οφείλει να βρει κοινή περπατησιά και να οδηγήσει τη χώρα έξω από την αβεβαιότητα. Κάθε άλλη επιλογή, εκτός από τη διάλυση της κυβέρνησης θα φέρει και την κατάρρευση της χώρας.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΓΙΑΝΝΙΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ