Το γυναικείο κίνημα να δώσει οργανωμένη απάντηση στα σχέδια της Κυβέρνησης
Ένας χρόνος και κάτι έχει περάσει από το ξέσπασμα της πανδημίας. Τι σήμαινε η πανδημία για τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις συνταξιούχες, τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες; Σήμαινε αυτό που όλοι μας αντικρίζουμε καθημερινά:
• Εργαζόμενες στα νοσοκομεία, γιατροί και νοσηλεύτριες, να δίνουν μάχη για να σώσουν ζωές , παρά τις τραγικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό.
• Εργαζόμενες στα super market να παίζουν κυριολεκτικά την ζωή τους κορώνα γράμματα, με μηδενικά μέτρα προστασίας.
• Εργαζόμενες στον επισιτισμό, να δουλεύουν με μισό μισθό και την μισή ασφάλιση.
• Εργαζόμενες σε διάφορους κλάδους, να έχουν μετατρέψει το σπίτι τους , χώρο εργασίας και να έχουν τα αφεντικά να απαιτούν να κάτσουν όλο και παραπάνω, γιατί …είναι στο σπίτι τους.
• Εργαζόμενες μανάδες, που μαζί με την τηλεργασία, αναγκάζονται να έχουν στο σπίτι τα παιδιά τους, γιατί η κυβέρνηση αρνείται να πάρει όλα εκείνα τα ουσιαστικά μέτρα που χρειάζονται για το ασφαλή άνοιγμα των παιδικών – βρεφικών σταθμών, των νηπιαγωγείων κλπ.
• Άνεργες γυναίκες που αδυνατούν όλο και περισσότερο να βρουν δουλειά ενώ παράλληλα άλλες είναι στην αναστολή και στο περίμενε.
• Μαθήτριες και φοιτήτριες που εδώ και ένα χρόνο, τους έχουν βιδώσει μπροστά από έναν υπολογιστή.
• Συνταξιούχες φοβούνται να δουν τα εγγόνια τους γιατί κινδυνεύουν να αρρωστήσουν και να μην έχουν νοσοκομεία να τις περιθάλψουν.
Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να τηρηθεί σιγή νεκροταφείου, το γυναικείο κίνημα μαζί με τα ταξικά συνδικάτα, έδωσαν την πρώτη τους απάντηση με την απεργία στις 6 Μάη. Βροντοφώναξαν ότι δεν κάνουν βήμα πίσω από τις ανάγκες τους, ότι δεν πρόκειται να γίνουν σκλάβοι στον 21ο αιώνα. Αυτό έκαναν και εχθές στο μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα , που απαίτησαν η Κυβέρνηση να πάρει πίσω το άθλιο νομοσχέδιο της.
Η μάχη όμως για να μην περάσει το νομοσχέδιο – έκτρωμα της κυβέρνησης δεν σταματά εδώ… Κανείς και καμία να μην λείψει από αυτή την μάχη.
Φέρνουν τις ανατροπές τους αιώνα, καταργώντας το 8ωρο και θεσμοθετώντας την 10ωρη δουλειά. Εξασφαλίζουν στους εργοδότες τις απλήρωτες υπερωρίες ενώ ταυτόχρονα επεκτείνουν την κυριακάτικη αργία. Επιδιώκουν η τηλεργασία να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.
Κάνουν νόμιμο το «λάστιχο ωράριο – λάστιχο ζωή». Θέλουν να τσακίσουν τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων . Να σμπαραλιαστεί η προσωπική και οικογενειακή ζωή. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες, δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια για να συνδυαστεί η μητρότητα με την εργασία.
Ταυτόχρονα, θέλουν τους εργαζόμενους απροστάτευτους από τις συλλογικές συμβάσεις και έρμαια των ατομικών συμβάσεων που δήθεν θα προκύπτουν από “ατομική διαπραγμάτευση” και “ατομική επιλογή”. Λες και οι εργαζόμενοι μπορούν οι ίδιοι να αποφασίσουν τους όρους εργασίας ελεύθερα, απαλλαγμένοι από κάθε εργοδοτική βία, απαλλαγμένοι από κάθε οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμόν Κυβερνήσεις, ΕΕ, μεγαλοεπιχειρηματίες, θέλουν να βάλουν στο γύψο τους συλλογικούς αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση. Γι αυτό προωθούν το ηλεκτρονικό φακέλωμα, το χτύπημα στην απεργία. Γι αυτό παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στη λειτουργία και τις εκλογές των συνδικάτων με την ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Όλα αυτά δεν είναι όμως καινοτομία της σημερινής κυβέρνησης. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας νομοθετήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1990 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο νόμος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη συλλογικής σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας – σωματείων, που έρχεται τώρα να καταργήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς όπου καθιερώνεται “ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας”!
Δεν ξεχνάμε τις συμβάσεις που επικύρωσε στον ΟΣΕ, που καθιέρωνε 9ημερο χωρίς ρεπό, ούτε τα νομοθετικά εμπόδια του ΣΥΡΙΖΑ στη λήψη απόφασης για απεργία.
Είναι προκλητικοί γιατί παρουσιάζουν το τερατούργημα τους με το καμουφλάζ της «ισότητας των δύο φύλων».
Η γονική άδεια για τον εργαζόμενο πατέρα στην πραγματικότητα επιδιώκει να μοιράσει τα βάρη και τις ευθύνες σε άνδρες και γυναίκες, δεν αναιρεί την εργασιακή ζούγκλα! Δεν ανατρέπει την έλλειψη κρατικών μέτρων προστασίας της μητρότητας και φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ. Όλα αυτά λογαριάζονται ως «κόστος» για το κράτος.
Η Διεθνής Σύμβαση κατά της βίας και της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας (ILO 190) που ετοιμάζονται να κυρώσουν δεν μας απαλλάσσει από την εργοδοτική βία και εκβιασμό. Αντιμετωπίζει τη βία κατά των γυναικών με τη λογική του κόστους για τις επιχειρήσεις και τις επιπτώσεις που έχει αυτή στη μειωμένη αύξηση της κερδοφορία τους.
Σήμερα, χρειάζεται όλες οι γυναίκες, ο λαός συνολικά, να βρεθεί σε θέση μάχης.
Γιατί πρέπει να ακουστεί ένα δυνατό «Ως εδώ. Γιατί πίσω από τις φιέστες τους για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και της μητέρας , βρίσκονται τα παιδιά των εργαζομένων που αναρωτιούνται αν οι γονείς τους που δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα, πότε θα τους βλέπουν.
Είναι η ώρα να δυναμώσουν τα σωματεία, τα συνδικάτα και οι γυναικείοι σύλλογοι.
Είναι ώρα οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να ενώσουν την φωνή τους και να κάνουν την ζωή δύσκολη σε αυτούς που θέλουν να μας τσακίσουν.
Κομματική Οργάνωση Αγίας Βαρβάρας,
14/5/2021
