Στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 9 Μαΐου στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, στον προφήτη Ηλία, σχετικά με την εκδήλωση του κομμουνιστικού Κόμματος και του παραρτήματος της Εθνικής Αντίστασης για την αντιφασιστική νίκη των λαών στις 9 Μαΐου του 1945, την κεντρική ομιλία από την πλευρά της τοπικής οργάνωσης του κομμουνιστικού Κόμματος την έκανε η Μαίρη Γκιτακου.
Η ομιλία της είχε ως εξής:
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες
ο Μάης είναι ο μήνας της εργατικής τάξης.
Των προλετάριων του Σικάγο του 1886 και των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης του ’36, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών της Καισαριανής…
Μάης είναι ο μήνας που ο Κόκκινος Στρατός, οι μαχητές του πρώτου εργατικού κράτους και μαζί τους οι λαοί όλου του κόσμου, κάρφωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού θηρίου, του αποκρουστικού τέρατος των καπιταλιστών, αποδεικνύοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι κανείς αντίπαλος δεν είναι ανίκητος, άτρωτος από τη λαϊκή θέληση και δράση.
Κανείς δε θέλει ούτε να σκέφτεται τι θα γινόταν αν τότε επικρατούσε η λογική “οι ναζί είναι πανίσχυροι, δεν γίνεται να τα βάλεις μαζί τους”, αυτή η θλιβερή λογική που και σήμερα έχουν για το καπιταλιστικό σύστημα οι απολογητές του συστήματος, όλων των αποχρώσεων.
Από αυτόν τον Μάη, τον κόκκινο, τον βαμμένο με το αίμα της εργατικής τάξης, παίρνουμε και σήμερα έμπνευση, διδάγματα και συμπεράσματα που γίνονται σχέδιο κι απόφαση για τη νέα “έφοδο στον ουρανό”…
Αυτός ο Μάης κι αυτή η απόφαση δεν σβήνουν…
Γιατί αυτό που δίνει δύναμη σ’ έναν λαό να μεγαλουργήσει, αυτό που δίνει δύναμη σε όλους εμάς είναι η πάλη για να επικρατήσει το δίκιο!
Η προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, η επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού λενινισμού είναι αυτά που οπλίζουν, θωρακίζουν και ατσαλώνουν τους κομμουνιστές να βρίσκονται ακατάπαυστα και ακούραστα μπροστά στους λαϊκούς αγώνες, να ανοίγουν το δρόμο ως πρωτοπορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Παρά τις δυσκολίες, τις διώξεις, τα εμπόδια που συνάντησε στην ιστορία του το Κόμμα μας απέδειξε ότι έχει ρίζες, ακατάλυτους δεσμούς με τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, τη νέα γενιά.
Όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες…
Κανένα άλλο κόμμα δεν διαπαιδαγώγησε και δεν ανέδειξε ήρωες και ηρωίδες, όπως το ΚΚΕ, χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους.
Έναν ηρωισμό που μόνο η πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης μπορεί να εμπνεύσει…
Μόνο το Κόμμα της, το ΚΚΕ, μπορεί να οργανώσει.
Τα σημερινά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αντλούμε δύναμη, εμπνεόμαστε από το παράδειγμα αυτών των χιλιάδων ηρώων που ανέδειξε ο λαός μας.
Είμαστε πεισμένοι ότι η συνάντηση των επαναστατικών – ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ με τους “αφανείς ήρωες της εποχής μας”, όπως χαρακτηρίστηκε η εργατική τάξη της χώρας μας μέσα στην περίοδο της πανδημίας, μπορεί να θεριέψει πάλι το λαϊκό κίνημα, να αναδείξει νέες στιγμές σύγχρονου ηρωισμού.
Και αναφερόμαστε ιδιαίτερα:
* Στους “ήρωες” με τις μάσκες, τους υγειονομικούς, που σώζουν ζωές, παρά τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, τεχνικά και αναλώσιμα μέσα…
* Σε όλους αυτούς που ο αγώνας επιβίωσής τους πραγματικά θέλει “άντερα”, τους εργαζόμενους στα super market με τα τεράστια αποθέματα δύναμης, στις αποθήκες και τα logistics, που δουλεύουν με διαρκή κίνδυνο και μετράνε συναδέλφους νεκρούς, λόγω της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας
* Τους εργαζόμενους με τα μηχανάκια, που δουλεύουν με ήλιο και βροχή, τις περισσότερες φορές ανασφάλιστοι!
* Τους εργαζόμενους με τις ποδιές, που δουλεύουν σε επισιτιστικά ή “take away”, τις περισσότερες φορές με μισή ασφάλιση και μισθούς πείνας…
* Τους εργαζόμενους με τους υπολογιστές, που αναγκάστηκαν να βάλουν τα αφεντικά μέσα στο σπίτι τους!
* Όλους όσοι είναι σε αναστολή, “στο περίμενε”, που ζουν μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια…
* Όλους αυτούς που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απ’ τη μία χαρακτήρισε “ήρωες” και προετοιμάζει από την άλλη να “τινάξει” τις ζωές τους στον αέρα, εκτινάσσοντας τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων…
Αυτοί οι “ήρωες”, όμως, προχθές έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Βροντοφώναξαν: Σκλάβοι στον 21ο αιώνα δε θα γίνουμε!
Η πρώτη μαζική απεργιακή απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση και εργοδοσία στα εργασιακά δικαιώματα δόθηκε! Και θα έχει και συνέχεια…
Απέναντι στο νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης, που επιβάλλει τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, εκατοντάδες σωματεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας ξεκαθάρισαν πως οι αντεργατικές ανατροπές του αιώνα αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά! Και σ’ αυτήν τη μάχη δεν πρέπει να λείψει κανείς!
Ποιο είναι το “νέο μοντέλο” εργαζομένου που προετοιμάζουν; Είναι ο εργαζόμενος που θα αμείβεται με 200 και 300 ευρώ, δεν θα προστατεύεται από συλλογικές συμβάσεις, οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από “ατομική διαπραγμάτευση”, θα δουλεύει 10ωρα και Κυριακές, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι συνδικαλισμένος, δεν θα είναι οργανωμένος αλλά μόνος, κυριολεκτικά απροστάτευτος στις εργοδοτικές επιδιώξεις.
Η κυβέρνηση φαίνεται πως ανακάλυψε τη χρονομηχανή! Αυξάνει τα ωράρια και μειώνει τη ζωή!
Αν η προηγούμενη κρίση έφτιαξε μια νέα γενιά εργαζομένων των 400 ευρώ και διαμόρφωσε την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τώρα το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί από τη νέα γενιά εργαζομένων να θυσιάσει το 8ωρο και ό,τι κατοχύρωνε ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, δηλαδή ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική δραστηριότητα.
Ένας από τους τρόπους που σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι καπιταλιστές για να κάνουν το 8ωρο “λάστιχο” είναι η λεγόμενη “διευθέτηση του χρόνου εργασίας”, που είναι copy-paste από αντίστοιχες αντεργατικές οδηγίες της ΕΕ. Έτσι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα τους εργαζόμενους όταν υπάρχει περισσότερη δουλειά, χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, εκτοξεύοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης!
Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια καινοτομία της τωρινής κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας, “σούπερμαν” των βιομηχάνων, Χατζηδάκη. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας νομοθετήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1990 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο νόμος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη συλλογικής σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας – σωματείων, που έρχεται τώρα να καταργήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς όπου καθιερώνεται “ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες με παρουσία στον χώρο εργασίας”!
Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εργαζόμενου να του “βγάζουν το λάδι” στη δουλειά, να μην έχει χρόνο για τίποτ’ άλλο, να μην έχει κοινωνική ζωή, να μην μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του.
Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν ως “σύγχρονο” και συμβατό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, σε αντίθεση με το δήθεν “απαρχαιωμένο 8ωρο”, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.
Αν το 8ωρο είναι απαρχαιωμένο, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή του 5G, των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, ωριμάζει το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
Το σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα πάει μαζί με την επίθεση στο δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία.
Ακριβώς επειδή θέλουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν 10ωρα, Κυριακές, θα είναι όλη μέρα “on call”, δεν θα γνωρίζουν τι σημαίνει συλλογική σύμβαση εργασίας, ξέρουν καλά ότι αυτά γίνονται πιο εύκολα όταν οι εργασιακοί χώροι είναι “νεκροταφεία”, με απομονωμένους, αδύναμους εργαζόμενους.
Το νέο νομοσχέδιο κάνει υποχρεωτικό το να παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψήφου για να παρθεί απόφαση για απεργία, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που με διάταξη που είχε ψηφίσει χρειαζόταν η συμμετοχή άνω του 50% των μελών του σωματείου για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία. Ήταν η περιβόητη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που “ερχόταν και δεν κρατιόταν” να ψηφίσει ο Άδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή…
Με την εργοδοτική τρομοκρατία, τις πιέσεις και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς επιδιώκουν να κάνουν τη λήψη απόφασης για απεργία σχεδόν αδύνατη!
Προδίδουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει και για αυτό συκοφαντούν τις αγωνιστικές διαδικασίες! Τους φοβίζουν οι εργαζόμενοι που ξέρουν τα δικαιώματά τους και κυρίως το δίκιο τους! Που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται γιατί δεν είναι μόνοι, έχουν μαζί τους, στήριγμά τους, τους συναδέλφους τους.
Όπλο των εργαζομένων είναι και θα είναι τα συνδικάτα, τα σωματεία τους, η οργάνωση και η αλληλεγγύη, για να μη γίνουμε δούλοι τον 21ο αιώνα!
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το τελευταίο διάστημα ζούμε πραγματικά μια τραγελαφική κατάσταση. Ο γερασμένος πρόεδρος, της γερασμένης υπερδύναμης του γερασμένου και σάπιου συστήματος έχει μετατραπεί από όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας στο “ελιξίριο” του “ανθρώπινου και δίκαιου καπιταλισμού”.
“Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βρήκαν τον προστάτη τους στο πρόσωπο του Τζο Μπάιντεν, που θα κάνει τα πάντα για να αναπτυχθεί ο συνδικαλισμός, οι πλούσιοι θα πληρώσουν επιτέλους φόρους” και άλλα πολλά φαιδρά γράφονται καθημερινά.
Αφορμή για να φουντώσει πάλι προχτές αυτή η συζήτηση στάθηκε η πρόταση των ΗΠΑ και του Μπάιντεν για άρση της πατέντας των εμβολίων.
Οι συνθήκες της πανδημίας, με τις τρομακτικές συνέπειες στις ζωές και την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο χάραξαν ανάγλυφα στην εποχή μας το σύνθημα “Ο καπιταλισμός είναι ο ιός”, με τις πρόσφατες εικόνες από την Ινδία να ξεχειλίζουν τα συναισθήματα της οργής μας.
Τα εμβόλια και τα φάρμακα, που είναι επιτεύγματα της επιστήμης και της ανθρώπινης εργασίας, αντί να αποτελούν αυτονόητο δικαίωμα των λαών, μετατρέπονται σε χρυσοφόρα εμπορεύματα στα χέρια των μεγάλων εταιριών.
Γι’ αυτό τον λόγο σήμερα απαιτείται η πλήρης κατάργηση της πατέντας που είναι μια ακόμη όψη του παρασιτισμού της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας!
Γι’ αυτό τον λόγο απαιτείται κρατική κοινωνικοποιημένη βιομηχανία φαρμάκου, απαιτείται διεθνής συνεργασία για την προαγωγή της έρευνας και της παραγωγής εμβολίων και φαρμάκων.
Όλα τα άλλα αποτελούν προτάσεις πλήρως ενταγμένες στους εμπορικούς πολέμους κι ανταγωνισμούς για το μοίρασμα της αγοράς εμβολίων, που πληρώνουν ήδη πολύ ακριβά οι λαοί.
Πολύ περισσότερο όταν αυτές οι προτάσεις γίνονται από κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ, με τα περισσότερα θύματα της πανδημίας εξαιτίας του πλήρους εμπορευματοποιημένου συστήματος υγείας, όπου το δικαίωμα σε δημόσια δωρεάν υγεία αποτελεί διαχρονικά άγνωστη λέξη, όπου απαγορεύεται να νοσηλευτείς δωρεάν!
Αν ο Τραμπ με διαβολικό τρόπο ενεργούσε για το καλό του κόσμου, σκεφτείτε τι -κατά τα αστικά κόμματα στη χώρα μας- κάνει ο Μπάιντεν…
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά των ΗΠΑ, με ικανότητα να φέρουν πυρηνικά όπλα, συνοδεύονται από ελληνικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο προς επίδειξη δύναμης στη Ρωσία. Στη Συρία πραγματοποιήθηκαν βομβαρδισμοί με τα αεροπλανοφόρα από τη Σούδα, αλλά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κουβέντα…
Το τείχος του Τραμπ που θα έπεφτε στο Μεξικό, παραμένει, ο Μπάιντεν απειλεί μετανάστες να μην πλησιάσουν στις ΗΠΑ, παιδιά κρατούνται σε άθλιους καταυλισμούς στο Τέξας, αλλά μάλλον αυτά γίνονται με πιο “ανθρωπιστικό” τρόπο, όπως στις Μόριες.
Φύσηξε ο αέρας της αλλαγής λοιπόν στις ΗΠΑ… Βέβαια, οι αφροαμερικάνοι συνεχίζουν αντί για “αλλαγή” να μετρούν σχεδόν καθημερινά θύματα από την ακραία ρατσιστική και φυλετική βία αστυνομικών δυνάμεων.
Το σίγουρο είναι πως όταν ακούμε για άνεμο αλλαγής ξέρουμε ότι πρέπει να φυλαγόμαστε.
Και επειδή πριν λίγες μέρες, μετά τον εκλογικό καταποντισμό του επικεφαλής των Podemos στην Μαδρίτη, άλλος ένας ευρωπαϊκός άνεμος αλλαγής όταν εμφανίστηκε, δήθεν αριστεράς, άνοιξε μια συζήτηση και στη χώρα μας, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο Ιγκλέσιας των Podemos, αφού συμμάχησε με το ΠΑΣΟΚ της Ισπανίας στηρίζοντας την κυβέρνηση και βάζοντας πλάτη στην επικίνδυνη πολιτική που γέμισε φέρετρα όλη την Ισπανία, που στήριξε το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, που φυλάκισε μουσικούς επειδή είχαν στίχους κατά της μοναρχίας (!), που απαγόρευσε διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, που απέλυσε υγειονομικούς κλπ., τώρα αποχωρεί από την πολιτική… Να τον χαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπηρεσία του στον ισπανικό λαό!
Αυτοί είναι οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξαναλένε με θράσος ότι είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται να λερώσουν τα χέρια για να υπάρχει έστω και μια μικρή κατάκτηση για τους εργαζόμενους, να είναι έστω και λίγο καλύτερα τα πράγματα απ’ όταν κυβερνά η δεξιά.
Αλίμονο αν δώσουμε συγχωροχάρτι σε αυτούς που τα χέρια τους λερώθηκαν για να συνεργαστούν με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν για να πουλήσουν όπλα στη Σαουδική Αραβία. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν τολμώντας να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην απεργία.
Αυτών που για το μόνο που δεν αξιοποίησαν τα χέρια τους ήταν για να καταργήσουν κάποιον νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να υπογράψουν τον 21ο αιώνα τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας.
Και παριστάνουν τους προοδευτικούς…
Το ΚΚΕ όταν λέει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς, ταυτόχρονα πρωτοστατεί με τις δυνάμεις του για να ανακαλούνται αποφάσεις , για δουλειά όποτε θέλει ο εργοδότης και μονομερείς μειώσεις μισθών, όπως έγινε πρόσφατα στα Praktiker.
Όταν το ΚΚΕ λέει αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του θα έρθουν τα πάνω-κάτω, βρίσκεται στις πύλες της ΛΑΡΚΟ, εκεί που για 1,5 χρόνο οι εργαζόμενοι παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Εκεί που οι εργαζόμενοι είναι ήδη νικητές γιατί ο αγώνας τους έχει κρατήσει μέχρι τώρα το εργοστάσιο ανοιχτό. Γιατί τα παιδιά τους περπατούν περήφανα και φωνάζουν δίπλα τους
Όταν το ΚΚΕ λέει η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή, υπογράφονται επιχειρησιακές συμβάσεις σε μεγάλα εργοτάξια των κατασκευών, εργαζόμενοι καταφέρνουν να κερδίσουν έστω και ένα μισάωρο διάλειμμα για να φάνε και να ξαποστάσουν, μέσα στα γκέτο τις εργοδοσίας.
Όταν το ΚΚΕ λέει όσοι σπέρνουν ανέμους καταστολής θα θερίσουν θύελλες ανυποχώρητου αγώνα, σπάνε οι απαγορεύσεις στην πράξη, ψηλώνει το αγωνιστικό ανάστημα του λαού μας, 15χρονοι μαθητές τσακίζουν τους φασίστες στα σχολεία τους, στις γειτονιές απλώνεται δίχτυ αλληλεγγύης, τα Πανεπιστήμια γίνονται κυψέλες δημιουργίας και διεκδίκησης.
Αυτά δεν τα λέμε περιαυτολογώντας, δεν έχουμε κανενός είδους έπαρση. Ίσα-ίσα επισημαίνουμε ότι η απάντηση του εργατικού κινήματος είναι αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχτηκε.
Και βρισκόμαστε στην πορεία προς το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνη και που το σύνθημά του “Δυνατό ΚΚΕ. Νους – Καρδιά – Οργανωτής της εργατικής – λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό“, αναδεικνύει αυτό ακριβώς: την ευθύνη του Κόμματός μας, ως πρωτοπορίας για την ανάπτυξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για την εργατική εξουσία.
Και αυτοί οι υψηλοί στόχοι έχουν μεγάλες απαιτήσεις, χρειάζεται θαρρετά να ξεπεράσουμε και δικές μας αδυναμίες, αφού εκτιμάμε ότι περνάμε σε μία νέα, πιο δύσκολη φάση, με συνθήκες πιο περίπλοκες απ’ ότι πριν, που γεννούν όμως και νέες δυνατότητες ώστε νέες εργατικές λαϊκές δυνάμεις να μπουν στη δράση, να επιδράσουν στις εξελίξεις, αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα από την παρέμβασή μας μέσα στην πανδημία.
Φίλες και φίλοι,
Πολλοί νέοι και νέες μπορεί να αναρωτιούνται “Πώς μπορεί να είσαι σήμερα επαναστάτης;”, “Πώς μπορείς να παλεύεις για την επανάσταση, όταν αυτή δεν είναι στην ημερήσια διάταξη;”.
Η επανάσταση δεν θα πέσει σαν ένα ώριμο φρούτο έλεγε ο επαναστάτης Τσε Γκεβάρα… Πρέπει να κουνήσουμε και εμείς το δέντρο για να πέσει…
Και αυτό κάνουμε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε μέρα…
Παλεύουμε με τέτοια ένταση, πάθος, πείσμα και αντοχή, λες και η επανάσταση πρόκειται να ξεσπάσει την επόμενη μέρα!
Ταυτόχρονα έχουμε την υπομονή και την επιμονή, στηριγμένη στη βαθιά γνώση της κοινωνικής κίνησης και της κάθε φάσης της με τα χαρακτηριστικά της να διακρίνουμε τις δυνατότητες για να οξύνεται η ταξική πάλη, να οργανώνεται και να αντιστέκεται η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, να δυναμώνει το στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του συστήματος, να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.
Την πεποίθησή μας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αυτό είναι ώριμο στην εποχή μας, τη βασίζουμε στην επιστημονική μαρξιστική μας θεωρία, στην επιστημονική ανάλυσή μας για τον κόσμο και την κοινωνία την οποία ζούμε!
Γιατί στην εποχή μας, εποχή μεγάλης ανάπτυξης της επιστήμης και της παραγωγής, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα μορφώνονται ολοκληρωμένα, ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα έχουν σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτόν τον πλούτο που βγαίνει από τα χέρια και το μυαλό εκατομμυρίων εργαζομένων θα τον απολαμβάνουν μία χούφτα μέτοχοι.
Η αντίθεση σε αυτό είναι το μόνο σύγχρονο. Αυτό είναι το καινοτόμο. Κι αυτή είναι η καρδιά της πρότασης πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ. Και επειδή παλεύουμε σήμερα με αυτήν την προοπτική, γι’ αυτό το ΚΚΕ είναι σταθερός αντίπαλος του συστήματος
Και το ίδιο το σύστημα γνωρίζει ότι έχει πολλούς εχθρούς: όλους εκείνους που ασφυκτιούν στα στενά του όρια, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό…
Οι συχνές, βαθιές, συγχρονισμένες κρίσεις, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το ξέσπασμα συχνών γενικευμένων και περιφερειακών πολέμων, αναδεικνύουν ότι το σύστημα αυτό, έχει αγιάτρευτες δυσκολίες, αντιθέσεις οι οποίες απορρέουν από την ίδια την φύση του, τον τρόπο λειτουργίας του με βάση το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών.
Οι καπιταλιστές “τρώγονται” στην κυριολεξία μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Μια φαγωμάρα η οποία μόνο προσωρινά διακόπτεται, όταν πρόκειται να συμφωνήσουν για το πώς περισσότερο και καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους, το λαό, τη νεολαία.
Αυτή η φαγωμάρα είναι που δεν τους καθιστά και άτρωτους και κάτω από την οργανωμένη, μαχητική έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας, διαμορφώνονται εκείνες η στιγμές στην ιστορία που η εξουσία θα μπορεί να περάσει στα χέρια της εργατική τάξης.
Πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο; Η απάντηση είναι όχι!
Γιατί η καθημερινότητα που βιώνουμε δεν οδηγεί από μόνη της σε αγανάκτηση και οργή… πόσο μάλλον δεν οδηγεί από μόνη της σε αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης!
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, λοιπόν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χρειάζεται διαρκώς, καθημερινά να σπέρνουμε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ασυμβίβαστη στάση σε ολοένα και περισσότερους!
Ο σύγχρονος επαναστάτης λοιπόν, έχει ένα πολύ σύνθετο και σημαντικό καθήκον: να φουντώνει καθημερινά την φλόγα της επανάστασης! Να την κρατά αναμμένη ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές!
Γι’ αυτό ο σύγχρονος επαναστάτης σήμερα είναι αυτός ο οποίος:
– Δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αρκείται με τα λίγα, αλλά οργανώνει την διεκδίκηση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του μαζί με το συμμαθητή, τον συμφοιτητή, τον συνάδελφο.
– Δεν δέχεται την αδικία, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον ρατσισμό, όλων των ειδών τις διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία!
– Αποκαλύπτει σε ολοένα και περισσότερους τον άδικο για τους πολλούς, ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε! Αναδεικνύει τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει, τη δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερα και τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό!
Σύγχρονος επαναστάτης είναι αυτός που:
– Δεν συμβιβάζεται με την παραπληροφόρηση, την ημιμάθεια, τον αντικομμουνισμό! Δίνει την μάχη καθημερινά για την αποκάλυψη της αλήθειας!
– Αναδεικνύει σε ακόμα περισσότερους νέους την πείρα από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κόντρα στην αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει για τον καπιταλιστικό μονόδρομο!
Γιατί, τελικά, σήμερα μπορεί τα πάντα να μοιάζουν στατικά, αλλά δεν είναι…
Μπορεί το σύστημα να θέλει να πείσει το λαό ότι δεν βγαίνει τίποτα με τους αγώνες αλλά και αυτό είναι μία οφθαλμαπάτη…
Πολλά περισσότερα συμβαίνουν, πολλά περισσότερα κερδίζουμε, οι αγώνες μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο…
Όλες οι μεγάλες μάχες κρύβουν από πίσω τους εκατομμύρια μικρές ιστορίες ηρωισμού, αυταπάρνησης, θυσίας, σθένους και θάρρους.
Έτσι ξημερώνουν οι πιο όμορφες μέρες.
Μία τέτοια θα τιμήσουν οι λαοί όλου του κόσμου σήμερα: Είναι η Μέρα της Αντιφασισικής Νίκης των λαών, η μέρα της συντριβής του ναζιστικού τέρατος, που υπέγραφε αυτές τις μέρες του Μάη του 1945 συνθηκολόγηση άνευ όρων.
Ιστορική στιγμή που γράφτηκε με τις πράξεις κομμουνιστών, μαχητών αντιφασιστών, ανταρτών και απλών λαϊκών ανθρώπων, στη χώρα μας, την Ελλάδα, στη Σοβιετική Ένωση, στα Βαλκάνια, σε κάθε γωνιά του πλανήτη που μάτωσε από τον Β’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.
Ιστορία που την έγραψαν: Οι ήρωες του Κόκκινου Στρατού, του Στάλινγκραντ και της τελικής επιχείρησης στο Βερολίνο, οι παρτιζάνοι και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις χώρες της Ευρώπης που ψυχή τους ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, οι αντιφασίστες που δρούσαν μέσα στη ναζιστική Γερμανία, οι μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και η προσφορά του ΚΚΕ σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα εδώ στη χώρα μας. Ο λαός και η νεολαία που διάλεξαν τη μάχη ενάντια σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο.
Αυτούς θυμόμαστε σήμερα και τιμάμε! Αυτοί είναι που με τη δράση τους έκαναν πραγματικότητα το έπος της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Είναι αυτοί που δεν δείλιασαν μπροστά σε έναν ισχυρό αντίπαλο να σηκώσουν ανάστημα, να παλέψουν και τελικά να νικήσουν με καθοριστική τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Τιμάμε, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε. Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
