Χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να κατεδαφιστεί η τεράστια και αποκρουστική μάντρα που υψώνονταν ανάμεσα στην πόλη μας και το π. Λοιμωδών Νοσοκομείο.
Το τοίχος έπεσε και διαμορφώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι του π. Λοιμωδών, στο γνωστό μας πλέον Πάρκο “ΜΗΤΕΡΑ” και ο μαντρότοιχος αντικαταστάθηκε με κάγκελο.
ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ
Το Γενικό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής «Η Αγία Βαρβάρα» λειτούργησε για πρώτη φορά σαν Νοσηλευτικό Ίδρυμα το 1903, με την ονομασία «Κάνθαρος».
Το 1906 μετονομάστηκε σε Νοσοκομείο «Ευλογιόντων», λόγω των πολλών περιστατικών ευλογιάς που νοσηλεύτηκαν την περίοδο εκείνη.
Κατά την πενταετία 1930-1935 ξεκίνησε η μεταφορά και εγκατάσταση, σε ειδικά διαμορφωμένους και σχετικά απομακρυσμένους χώρους του Νοσοκομείου, ασθενών με τη νόσο Χάνσεν από το νησάκι Σπιναλόγκα της Κρήτης, προκειμένου να τους παρέχεται ιατρική περίθαλψη.
Τότε λειτούργησε και η Δερματολογική Κλινική, για την πρόληψη και θεραπεία των ασθενών με νόσο Χάνσεν. Μεταπολεμικά, όταν «έκλεισε» η Σπιναλόγκα αναπτύχθηκαν το Αναρρωτήριο και οι κατοικίες των πασχόντων από τη νόσο.
Τη δεκαετία του ’50, λόγω της επιδημίας πολυομελίτιδας που έπληττε τη χώρα, το νοσοκομείο νοσήλευσε ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό ασθενών, κυρίως παιδιών, με τη νόσο αυτή. Τότε δημιουργήθηκε η Παιδιατρική Κλινική. Την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν κλιμάκια του Ερυθρού Σταυρού με Σουηδούς ιατρούς, οι οποίοι βοήθησαν στην αποκατάσταση των ασθενών.
Το 1970 μετονομάζεται σε «Δημόσιο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων».
Από το 1985 το Κέντρο Κοινωνικής Αποκατάστασης Χανσενικών αποτελεί πλέον ξεχωριστό ίδρυμα και δύο έτη αργότερα (1987) το Νοσοκομείο μετονομάζεται σε «Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής “Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ”» αλλάζοντας και την κτιριακή μορφή του.
Πριν λίγα χρόνια ενσωματώθηκε διοικητικά με το Νοσοκομείο της Νίκαιας, ενώ πολλές κλινικές του έχουν κλείσει και δεν λειτουργούν πλέον. Για την υποβάθμισή του υπάρχουν συνεχείς διαμαρτυρίες από πολιτικά κόμματα και φορείς.
