Το παράλογο της κριτικής

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ελληνική και ευρωπαϊκή, δείχνει συμφωνία κυβέρνησης και εταίρων. Μετά από την πλήρη ρήξη που διαφαινόταν τις πρώτες μέρες, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα θα έχουμε μπροστά μας το νέο συμφωνηθέν πρόγραμμα, το οποίο πιθανότατα θα είναι μια μίξη του προηγούμενου με κάποιες νέες πινελιές (π.χ εργαλειοθήκη ΟΟΑΣΑ).

Η κυβέρνηση επιμένει σε ελάφρυνση των μέτρων και των ευρωπαϊκών απαιτήσεων, οι εταίροι δείχνουν αμετακίνητοι, όμως το πιθανότερο είναι ότι θα γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και η νέα συμφωνία θα επισημοποιηθεί. Σ’ αυτή τη μάχη που δίνει η νέα κυβέρνηση, φαίνεται πως έχει τη στήριξη από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Η ελληνική κοινωνία, αυτή την κρίσιμη στιγμή, εμφανίζεται διχασμένη σε τρεις κυρίως κατηγορίες: στους ένθερμους υποστηρικτές της νέας κυβέρνησης, οι οποίοι στηρίζουν ακραιφνώς και προβαίνουν σε αυθόρμητες (;) συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και υποστήριξης. Η κατηγορία αυτή περιμένει προφανώς κάτι διαφορετικό από αυτό που θα ανακοινωθεί, μένοντας προσκολλημένη στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για σκίσιμο του μνημονίου, για διαγραφή χρέους και για παροχές. Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις αυτών των ανθρώπων οι οποίοι άλλα πίστευαν και άλλα ενδεχομένως να δουν. Η δεύτερη κατηγορία, αποτελείται από εκείνους που στήριξαν με νύχια και με δόντια τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι αυτοί, τρια χρόνια τώρα τα δέχτηκαν όλα χωρίς να προβάλουν σοβαρές αντιρρήσεις, και τώρα μέσα σε λίγες μέρες έχουν ασκήσει τέτοια κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, λες και κυβερνούσε εκείνος όλο το προηγούμενο διάστημα της λιτότητας, της υπερφορολόγησης, της ανεργίας και των περικοπών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν το ΣΥΡΙΖΑ για κωλοτούμπα, τη στιγμή που παρακαλούσαν η νέα κυβέρνηση να κατεβάσει τους επαναστατικούς τόνους και να κάνει στροφή στο ρεαλισμό.

Η τρίτη και τελευταία κατηγορία, αποτελείται από τους μετριοπαθής, οι οποίοι στην πλειονότητά τους δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, όμως για το καλό της χώρας και των συνανθρώπων μας, στηρίζουν την εθνική προσπάθεια που γίνεται. Εύχονται να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν μένουν τυφλωμένοι σκεπτόμενοι το συμφέρον των κομμάτων που μέχρι πρότινος υποστήριζαν ή συνεχίζουν να υποστηρίζουν. Και αυτό το κάνουν δίχως να φορούν παρωπίδες: Βλέπουν ότι η τωρινή κυβέρνηση, διαπραγματεύεται. Δεν είναι σίγουροι ότι μπορεί να εφαρμόσει όλα όσα τάζει, όμως παρατηρούν μια αντίδραση στη λιτότητα και στην εθνική μελαγχολία. Μέχρι πρότινος, ότι έλεγε η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι λοιποί εταίροι, εφαρμοζόταν άμεσα ή με χλιαρές αντιδράσεις. Οι εταίροι ήθελαν Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Άλλωστε, δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που το διατυμπάνιζαν και προεκλογικά. Και όλα αυτά ο κόσμος τα βλέπει και τα αξιολογεί. Βαρέθηκε τρια χρόνια να βλέπει το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες να διατάζουν και την Αθήνα να χορεύει σε ρυθμούς λιτότητας και υποταγής.

Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή που θα κάνει και την πιο σκληρή κριτική στη νέα κυβέρνηση αν αποτύχει ή αν δεν τηρήσει αρκετές από τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις. Οποιαδήποτε άλλη κριτική γίνεται αυτόν τον καιρό, από ενδυματολογικής άποψης μέχρι και για τη στροφή στο ρεαλισμό, είναι άστοχη και κρύβει αρκετή εμπάθεια. Για να κριθεί ουσιαστικά η νέα κυβέρνηση, πρέπει να πάρει τον απαραίτητο χρόνο, να δείξει τι είναι ικανή να κάνει, να δούμε τη νέα συμφωνία με τους εταίρους και τότε μπορούμε να βγάλουμε τα μαχαίρια της κριτικής και της αντιπολίτευσης. Ως τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχηθούμε καλή επιτυχία στη νέα κυβέρνηση. Διότι πολύ απλά εάν πετύχει, τότε αυτή η επιτυχία θα είναι το καλύτερο φάρμακο για τη χώρα και όλους εμάς. Για να πετύχει, είναι προτιμότερο να υπάρχει μια κριτική στήριξη και να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις συγκρουσιακές λογικές και τις παράλογες και ανεδαφικές κριτικές.