Πέρασε ένας χρόνος της νέας δημοτικής αρχής κι ενώ ακόμη δεν πάλιωσε καλά καλά, έχει αρχίσει ήδη να ραγίζει το γυαλί. Στην πραγματικότητα, δεν είναι γυαλί αλλά το προσωπείο που φοράνε οι άνθρωποί της. Μάσκα της οποίας το ράγισμα “ακούνε” πλέον όλο και πιο πολλοί. Η μάσκα του καλού, του δίκαιου, του συμπονετικού, του σωστού, του εργατικού, του έξυπνου, του ανοιχτόμυαλου, του ηθικού. Μάσκα ξελογιάστρα.
Ένας χρόνος ζωγραφιών. Ένας χρόνος υποκρισίας. Μπήκε πολύ χρώμα στη ζωή μας για να εξισορροπήσει το σκοτάδι της. Μόνο που τα χρώματα, τα συντριβάνια κι οι ζωγραφιές “προσποιούνται” ότι μιλάμε για μία πόλη με κανένα πρόβλημα, για μία πόλη η οποία ολοκληρώθηκε μέσω των εικαστικών παρεμβάσεων, η οποία με “συντονισμένες και επιτυχείς κινήσεις” έγινε πρώτη. Βασικά, έγινε πρώτη ξανά, γιατί και πριν τον Μάιο του 2019 ήταν πρώτη.
Ίσως, να έχω μπερδευτεί εγώ με όλα όσα ακούω. Ίσως, να μην είχαμε ποτέ οικονομικό έλλειμμα ή για την ακρίβεια να μην ήταν ο δήμος μας ξεχαρβαλωμένος. Πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί το γεγονός πως το πρώτο και μοναδικό έργο που έγινε σε ένα λεηλατημένο δήμο είναι ζωγραφιές αξίας 10.000 ευρώ;
Αντιστοίχως, πως αλλιώς να δικαιολογηθεί, η αγορά ηλεκτρονικού μηχανισμού ελέγχου των δημοτικών υπαλλήλων στο Δημαρχείο αξίας 7.000 ευρώ περίπου; Λογικά, πάντα, θα πρόκειται για αναγκαίο μέτρο ιδίως όταν κάποιος τρέφει μεγάλη εμπιστοσύνη στους συναδέλφους του.
Τότε, κάποιος ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν… Ένα χρόνο στην Αγία Βαρβάρα έχουν συμβεί διάφορα κι έχουν αλλάξει πολλά κι αυτό όχι γιατί γινόμαστε καλύτεροι και “πρώτοι ξανά”, αλλά γιατί υποβαθμιζόμαστε. Επιφανειακά και εξωτερικά υπάρχουν τα στολίδια, η ομορφιά. Όμως, εσωτερικά υπάρχει η ασχήμια.
Δεν έχουν όλοι οι πολίτες της Αγίας Βαρβάρας την ίδια άποψη με τα έγγραφα που διακινούνται είτε στη σελίδα του δήμου είτε πόρτα πόρτα.
Κι όμως υπάρχουν δυσαρεστημένοι είτε για προβλήματα που υπήρχαν ( ποιος τα αρνήθηκε εξάλλου;) είτε για προβλήματα που δημιουργήθηκαν τώρα.
Μια ζωγραφιά δεν κρύβει την μικροψυχία του ανθρώπου.
Δυσαρεστημένοι είναι οι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους μετά την άσκηση της έφεσης στη δικαστική απόφαση. Δυσαρεστημένοι είναι οι πολίτες που αντίκρισαν αυτό το πρόσωπο της διοίκησης του δήμου με τις αναξιοκρατικές της τακτικές. Δυσαρεστημένοι είναι κι εκείνοι που εμποδίζονται πλέον να εκφραστούν ελεύθερα χωρίς φόβο. Δυσαρεστημένοι είναι όσοι πλέον δεν μπορούν να δουλέψουν ανενόχλητοι, ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Δυσαρεστημένοι είναι οι πολίτες που πίστεψαν σε προεκλογικές υποσχέσεις για την πάταξη της εγκληματικότητας ή την διαχείριση των απορριμμάτων αλλά δεν μπορούν να περάσουν δίπλα από τον κάδο λόγω της δυσοσμίας.
Δυσαρεστημένα είναι τα παιδιά που φοβούνται να χαρούν τα χρόνια τους στις πλατείες. Δυσαρεστημένοι είναι παιδιά, γονείς, ηλικιωμένοι, καθηγητές, εργαζόμενοι, πολλοί δημότες της πόλης μας, από τις διακρίσεις, την έλλειψη επικοινωνίας και συνεννόησης, τα ψέματα. ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ από την Αγία Βαρβάρα για να πάνε αλλού…
Τελικά, φαίνεται πως η πραγματικότητα δεν είναι τόσο όμορφη, εύκολη κι ευχάριστη όσο οι ζωγραφιές θέλουν να δείχνουν.
